با سلام

دوست گرامي

مراد از ذي القربي و اولوا القربي كه در قرآن ذكر شده است، خويشاوندان نزديك است كه در برخي موارد مثل «فَآتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّهُ » مراد فقط اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و اله مي باشد و در برخي موارد خويشان خود مردم مقصود است مثل «وَ إِذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُوا الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكين» و اگر بهنگام تقسيم (ارث)، خويشاوندان (و طبقه‏اى كه ارث نمى‏برند) و يتيمان و مستمندان، حضور داشته باشند. نساء آيه 8

اما مقصود از في القربي در آيه قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى كه اهل بيت عليهم السلام هستند، زمخشرى استاد ادب عربى مى‏گويد: منظور از «فى القربى» اين است كه اقربين و اهل بيت پيامبر را در جايگاه مودّت و محبت خود قرار دهيد و آنها را دوست بداريد؛ زيرا آنان در جايگاه محبت و مودت من هستند. الكشاف؛ ج 4، ص 219- 223

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامي

در رواياتي، پيامبر صلي الله عليه و آله به علت اين مسئله يعني كسي نمي تواند بر دوش من بايستد، اين چنين اشاره كرده است كه كسي نمي تواند عظمت وحي و نبوت را تحمل كند . پيامبر صلي الله عليه و آله به حضرت علي عليه السلام فرمود:« من مي‌ايستم، تو بر دوش من بالا برو و آن بت را به زمين بيفکن.» سپس فرمود:« اگر تمام امت من بخواهند مرا تحمل کنند، از شدت سنگيني و عظمت وحي نمي‌توانند، ولي من تو را تحمل مي‌کنم.» حضرت علي عليه السلام بر دوش پيامبر ايستاد و بت را برگرفت و آن را به کوه صفا کوبيد و خرد کرد. سپس خندان از دوش پيامبر پايين آمد. پيامبر پرسيد:« چرا مي‌خندي؟» علي عليه السلام جواب داد:« در شگفتم که از بالاي دوش شما به زمين آمدم ولي چيزي احساس نکردم.» رسول خدا فرمود:« چگونه مي‌خواهي چيزي احساس کني در حالي که محمد تو را بر دوش گرفت و جبرئيل تو را پايين آورد.» بعدها علي عليه السلام تعريف مي‌کرد که «هنگامي که بر دوش پيامبر بودم به گونه‌اي بودم که گويي اگر مي‌خواستم به آسمان دست يابم، مي‌توانستم.» جهت اطلاع بيشتر به بحارالانوار، ج40، ص61 مراجعه كنيد

بنابراين مراد سنگيني نبوت است كه حضرت علي عليه السلام نمي توانست تحمل كند
موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات