2024 October 8 - سه شنبه 17 مهر 1403
چرا هنگام عرض ادب به ساحت مقدس ولي عصر (عج) دست بر سر خويش ميگذاريم ؟
کد مطلب: ٥٢٣١ تاریخ انتشار: ٢١ ارديبهشت ١٣٩٦ تعداد بازدید: 13821
پرسش و پاسخ » مهدويت
چرا هنگام عرض ادب به ساحت مقدس ولي عصر (عج) دست بر سر خويش ميگذاريم ؟

سؤال كننده : محمود فاضلي

توضيح سؤال :

با سلام

چرا هنگام عرض ادب به ساحت مقدس ولي عصر (عج) دست بر سر خويش ميگذاريم ؟ آيا روايت و يا دستور خاصي براي اين موضوع وجود دارد

با سپاس فراوان

پاسخ :

در اين باره روايت خاصي از حضرات معصومين عليهم السلام وارد نشده است ؛ جز روايتي كه علامهء مامقاني رضوان الله تعالي عليه در تنقيح المقال ، ج1 ، ص418 در ترجمهء دعبل خزاعي از مشكواة الأنوار ، شيخ محمد بن عبد الجبار نقل مي كند و آن روايت اين است :

لما قرأ دعبل قصيدته المعروفة التي أولها ( مدارس آيات ) علي الرضا عليه السلام وذكره عج الله تعالي فرجه وضع الرضا عليه السلام يده علي رأسه وتواضع قائما ودعا له بالفرج .

زماني كه دعبل قصيدهء معروفش را كه اولش (مدارس آيات ) بود بر امام رضا عليه السلام خواند و در آن نامي از حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف برده شد ، امام رضا عليه السلام دست بر سر نهاد و متواضعانه ايستاد و براي تعجيل در فرج آن حضرت دعا كرد .

مرحوم محدث نوري رحمت الله عليه در باره قيام و دست گذاردن بر سر مي نويسد :

هذا القيام والتعظيم خصوصا عند ذكر ذلك اللقب المخصوص سيرة تمام أبناء الشيعة في كل البلاد من العرب والعجم والترك والهند والديلم وغيرها ، بل وعند أبناء أهل السنة والجماعة أيضا .

النجم الثاقب ، ص 605 .

اين نوع قيام تعظيم در هنگام ذكر لقب مخصوص حضرت حجت عجل الله تعالي فرجه الشريف ، از قديم الأيام در ميان تمام شيعيان ؛ اعم از عرب و عجم و ترك و ديلم ، در تمام شهرها و كشورها ؛ بلكه حتي در نزد اهل سنت نيز مرسوم بوده است .

البته در باره اصل ايستادن و قيام در زمان ذكر نام شريف آن حضرت ، روايات ديگري نيز وجود دارد ؛ اما از آن جايي كه سؤال شما در باره « دست بر سر گذاشتن » بود ، ما فقط به همين مورد اشاره كرديم .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)



Share
1 | سيد | Iran - Bahārestān | ١٢:٠٠ - ٢٣ ارديبهشت ١٣٨٧ |
سلام. خسته نباشيد.
اگر ميشه روايات ديگري كه درباره اصل ايستادن و قيام در زمان ذكر نام شريف آن حضرت وجود دارد را بيان كنيد؟

پاسخ:
دوست گرامي ! ما فقط به همين روايت دسترسي داشتيم و بيشتر از آن را نتوانستيم پيدا كنيم .
موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
2 | سرباز حضرت | Iran - Tehran | ١١:٢٧ - ٠٥ تير ١٣٩٣ |
از امام صادق سوال شد چرا هنگام شنيدن نام امام زمان از جاي خود برميخيزيم ؟ حضرت فرمودچون غيبت حضرت مهدي طولاني است و امام از شدت محبتي که به دوستان خود دارد هر زماني که شخصي او را ياد کند نگاهي به او مي نمايد و سزاوار است که ياد کننده به جهت احترام و تعظيم از جاي خود برخيزد هنگامي که مولاي خويش او را به نظر مهر و عطوفت نگاه مي کند پس از جاي خود برخيزد و از خداي تبارک و تعالي تعجيل فرج ايشان را بخواهد.
منتخب الاثر ص 505
3 | جعفر بيگي | The Netherlands - Amsterdam | ٢٠:٠١ - ٢٦ مرداد ١٣٩٣ |
با سلام وخسته نباشيد،سوالات وپاسخهاخيلي مستند هستن،به چه روشي ميتونيم همه سوالات باپاسخهارو مثل کتاب تهيه کنيم.باتشکر

پاسخ:
با سلام

دوست گرامي


موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
4 | حمید | Iran - Tehran | ٠٤:٣٤ - ١١ خرداد ١٣٩٥ |
با سلام.به دو شبهه برخورد کردم و میخاستم نظر شما اساتید را در مورد انها بدانم.ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﻭ ﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ 2500 ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ " ﺍﺯﺩ " ﺭﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ . ﺑﻨﺤﻮﯼ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﻫﺪ . ‏( ﻣﺮﻭﺝ ﺍﻟﺬﻫﺐ . ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ . ﺻﻔﺤﻪ 729 ‏) 7. ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ : ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻧﮓ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﺷﻌﻒ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﻭ ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻦ ﻭﻟﯿﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺟﺴﺎﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻧﺪ . ‏( ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻃﺒﺮﯼ . ﺟﻠﺪ4 . ﺻﻔﺤﺎﺕ 1380.1464 ‏) ‏(ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻃﺒﺮﯼ . ﺟﻠﺪ .6ﺻﻔﺤﺎﺕ 2420.226 ‏)"

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
امروزه پخش چنين شايعاتي در سايتهاي مانند وهابيت براي خشن جلوه دادن مکتب تشيع، فراوان بوده و چيزي جديدي نيست
لذا در نقد مطلب اول درباره کشتن قوم ازد بايد بگوييم
اولا: اين قضيه در منابع اهل سنت به اين صورت نقل شده است
وقيل لأبي لَبيد الجهضمي من الأزد: أتحب عليا؟ قال: وكيف أحب رجلاً قتل من قومي في بعض يوم ألفين وخمسمائة، وقتل من الناس حتى لم يكن أحد يعزي أحداً، واشتغل أهل كل بيت بمن لهم؟
مروج الذهب ج 1ص 322
اين نقل در خصوص جنگ جمل مي باشد يعني اگر هم از طايفه ازد کسي کشته شده است اين در ميدان جنگي بوده است که خودشان شروع کرده بود نه امام علي عليه السلام
همچنانکه در نقل شده است
كَانَ قتلى الجمل حول الجمل عشرة آلاف، نصفهم من أَصْحَاب علي، ونصفهم من أَصْحَاب عَائِشَة، من الأزد ألفان، ومن سائر اليمن خمسمائة، ومن مضر الفان، وخمسمائة من قيس، وخمسمائة من تميم، والف من بنى ضبة، وخمسمائة من بكر بن وائل وقيل: قتل من أهل الْبَصْرَة فِي المعركة الأولى خمسة آلاف، وقتل من أهل الْبَصْرَة فِي المعركة الثانية خمسة آلاف، فذلك عشرة آلاف قتيل من أهل الْبَصْرَة، ومن أهل الْكُوفَة خمسة آلاف.
تاريخ الطبري، 4/ 539
در اين نقل طبري امده است ده هزار نفر که نصف از اصحاب حضرت علي عليه السلام و نصف از اصحاب عايشه و دوهزار از قبيله ازد و از يمن پانصد نفر ...
لذا بر فرض نيز اين کشتار اتفاق افتاده باشد در ميدان جنگ بوده نه در محل سکونت آنها و يا اينکه اسير بوده باشند!! و در اين جنگ طبق اين نقل از اصحاب حضرت علي عليه السلام نيز افراد زيادي کشته شده اند
پس کشته شدن در ميدان نبرد بوده و اما اينکه آنها اسير بودند و يا سر آنها از بدن جدا شد چيزي نقل نشده است
ثانيا: در مبالغه بودن و يا اختلاف در نقل اين تعداد کشتار همين بس که در روايات ديگر نقل شده است که شش هزار نفر از آنها را حضرت علي عليه السلام کشته است در حالي که در تاريخ طبري آمده بود که دو هزار نفر از آنها کشته شدند که اين نشان مي دهد در خصوص نقل اين تعداد يا تعمدي در کار بوده است و يا اينکه آمار دقيقي وجود ندارد
ثالثا: در خصوص جنگ جمل بايد به اين نکته توجه داشت که حضرت علي عليه السلام آغاز کننده جنگ نبوده بلکه حضرت در مقام دفاع از جامعه اسلامي و سركوب شورشيان جمل بود كه در آغاز آنها كودتا کرده و در بصره بيش از سيصد نفر از قبيله عبد القيس را كشتند و به بيت المال را دزديدند و جنايات فراواني به جا آوردند عثمان بن حنيف استاندار حضرت علي(ع) را دستگير کردند. او را مورد ضرب و هتک قرار دادند و موهاي سر و محاسنش را کندند.
فضربوه أربعين سوطا ونتفوا لحيته وحاجبيه وأشفار عينيه وحبسوه ثم أطلقوه وجعلوا علي بيت المال عبد الرحمن بن أبي بكر الصديق
الكامل في التاريخ ج 3 ص 108
امام علي عليه السلام ناچار شده که در اين خصوص اقدامي انجام بدهد لذا حضرت وقتي که مي خواستند با آنها وارد جنگ بشوند به اصحاب خود دستور داد که هيچ كس را با تير نزنيد و با نيزه زخمى نكنيد و با شمشير مضروب نسازيد و شروع كننده جنگ نباشيد و با آنان با لطيف ترين نحوه ممكن سخن بگوييد
16520 أخبرنا أبو الحسين بن بشران العدل ببغداد أنبأ أبو جعفر محمد بن عمرو الرزاز ثنا يحيى بن جعفر ثنا وهب بن جرير ثنا جويرية بن أسماء قال أراه عن يحيى بن سعيد قال حدثني عمي أو عم لي قال لما تواقفنا يوم الجمل وقد كان علي رضي الله عنه حين صفنا نادى في الناس لا يرمين رجل بسهم ولا يطعن برمح ولا يضرب بسيف ولا تبدءوا القوم بالقتال وكلموهم بألطف الكلام
سنن البيهقي الكبرى ج 8 ص 180
با اين بيان روش است که حضرت علي عليه السلام خودشان تاکيد مي کند شروع کننده جنگ نباشيد يعني اين نشان مي دهد که حضرت در مقام دفاع بودند
پس کشتاري نيز اگر رخ داده است تقصير خود اهل جمل بوده و اصحاب حضرت علي عليه السلام در مقام دفاع مي جنگيدند لذا در ميدان جنگ حلوا پخش نمي کنند
و اين بيان حضرت علي عليه السلام باز بيانگر اين نکته هست که حضرت حتي در ميدان جنگ نيز مراعات حال دشمن را مي کند و سعي در عدم کشتن آنها دارد
اما جريان کشتار حضرت علي عليه السلام بعد از پيامبر صلي الله عليه و آله نيز دروغي بيش نيست چون امام علي (ع) بعد از پيامبر (ص) در زمان خلفاي سه گانه در هيچ جنگ و درگيري حضور نداشت
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها