سؤال كننده : علي اكبر سليمي

پاسخ :

ايشان مانند ما جز در موارد معدودي خون و شراب را نجس مي دانند و نجس دانستن آنها جزو ضروريات دين است .

اما در مورد مني ايشان فتوا به عدم نجاست آن داده اند :

در پاورقي كتاب الفقه علي المذاهب الأربعة اين چنين آمده است :

الشافعية : قالوا بطهارة مني الآدمي حيا و ميتا ؛ إن خرج بعد استكمال السن تسع سنين ؛ ولو خرج علي صورة الدم إذا كان خروجه علي هذه الحالة من طريق المعتاد ؛ و إلا فنجس ؛ ودليل طهارته ما رواه البيهقي من أنه صلي الله عليه وسلم سئل عن المني يصيب الثوب فقال ما معناه : إنما هو كالبصاق أو كالمخاط ...

الحنابلة : قالوا إن مني الآدمي طاهر إن خرج من طريقه المعتاد ؛ دفقا بلذة بعد استكمال السن تسع سنين للأنثي وعشر سنين للذكر ؛ ولو خرج علي صورة الدم ؛ واستدلوا علي طهارته بقول عائشة رضي الله عنها : كنت أفرك المني من ثوب رسول الله صلي الله عليه وسلم ثم يذهب فيصلي فيه ...

الفقه علي المذاهب الاربعة ج 1 ص 13 مبحث اعيان النجسة وتعريف النجاسة

شافعيان مي گويند : مني انسان چه زنده و چه مرده پاك است ؛ اگر بعد از تمام شدن نه سالگي بيرون آيد ؛ حتي اگر به صورت خون باشد ؛ البته اگر بيرون آمدن مني در اين حالت از راه معمول باشد ( نه از راه هاي غير معمول ) ؛ و گرنه نجس است ؛ و دليل طهارت آن روايتي است كه از بيهقي نقل شده است كه از رسول خدا صلي الله عليه ( وآله ) وسلم در مورد مني كه به لباس رسيده است سوال كردند ؛ پس چنين مضموني فرمودند كه : آن مانند آب دهان يا بيني است ...

حنبليان مي گويند : مني انسان پاك است اگر از راه عادي و به سبب لذت و بعد از تمام شدن نه سالگي در دختران و ده سالگي در پسران بيرون آيد ؛ حتي اگر به صورت خون بيرون آيد ؛ و براي طهارت آن به كلام عائشه استدلال مي كنند كه گفت : من مني را از روي لباس رسول خدا مي سائيدم ، سپس حضرت به نماز مي رفتند و در همان لباس نماز مي خواندند !!!

مرحوم سيد مرتضي در كتاب خويش الانتصار مي فرمايند :

حكم المني : ومما تفردت به الإمامية القول بأن المني نجس لا يجزئ فيه إلا الغسل ، لأن أبا حنيفة وإن وأفقه في نجاسته فعنده أنه يجزئ فرك يابسه ، والشافعي يذهب إلي طهارته. فأما ما حكي عن مالك من أنه يذهب إلي نجاسته ويوجب غسله فليس ذلك بموافقة للشيعة الإمامية علي الحقيقة ، لأن مالكا لا يوجب غسل جميع النجاسات وإنما يستحب ذلك ، والإمامية توجب غسل المني فهي منفردة بذلك . وقد استوفينا أيضا الكلام علي هذه المسألة في مسائل الخلاف ورددنا علي كل مخالف لنا فيها بما فيه كفاية ، ودللنا علي نجاسة المني بقوله تعالي :

وينزل عليكم من السماء ماء ليطهركم به ويذهب عنكم رجز الشيطان (سوره انفال آيه 11)

وروي في التفسير أنه جل ثناؤه أراد بذلك أثر الاحتلام.

الانتصار ، ص 96، باب حكم المني .

حكم مني :

از فتاوايي كه مخصوص شيعه است ، نظر ايشان در مورد نجاست مني است كه جز با شستن از بين نمي رود ؛ زيرا ابو حنيفه اگر چه نجاست آن را قبول دارد اما به نظر وي با ساييدن خشك شده آن ، نجاست بر طرف مي شود ؛ و شافعي نيز آن را پاك مي داند ؛ اما نظري كه از مالك نقل شده است كه او آن را نجس مي داند و در مورد آن شستن را لازم مي داند نيز موافق با نظر شيعه نيست ؛ زيرا او در هيچ يك از نجاسات شستن را واجب نمي داند ؛ بلكه شستن را مستحب مي داند ؛ اما شيعه شستن آن را واجب مي دانند ؛ و ما بحث رادر اين مساله در مسائل خلاف آورده و نظر مخالفين را با ادله كافي رد كرده ايم ؛ و از آن جمله آيه قرآن است كه مي فرمايد :

بر شما از آسمان آبي فرو فرستاديم تا شما را بدان پاك گردانيم و از شما پليدي شيطان را ببريم .

و در تفسير اين آيه روايت شده است كه مقصود خداوند از اين آيه اثر احتلام ( مني ) است .

روايت اشاره شده در كلام ايشان در كتب اهل سنت از جمله كتاب ذيل آمده است :

أحكام القرآن ( للجصاص ) : ج 3 ص 46 .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)