2024 March 28 - پنج شنبه 09 فروردين 1403
اثبات وجود تاريخي حضرت رقيه (س)/ چگونگي شهادت غم انگيز حضرت رقيه
کد مطلب: ٥٨٧٥ تاریخ انتشار: ٢٢ مهر ١٣٩٧ تعداد بازدید: 7982
يادداشت » عمومي
اثبات وجود تاريخي حضرت رقيه (س)/ چگونگي شهادت غم انگيز حضرت رقيه

حضرت رقيه (س) دختر امام حسين (ع) در واقعه عاشورا سه سال سن داشتند كه بعد از شهادت پدر و يارانش در عصر عاشورا، به همراه ديگر زنان بني هاشم توسط سپاه يزيد به اسيري رفتند و در خرابه هاي شام به شهادت رسيدند.
پنجم ماه صفر سالروز شهادت حضرت رقيه (س) مي باشد. ضمن عرض تسليت به مناسبت شهادت دردانه اباعبدالله الحسين(ع)، نگاهي اجمالي به زندگاني حضرت رقيه (س) مي اندازيم.

اثبات وجود تاريخي حضرت رقيه (س)

يكي از شهيدان قيام حسيني كه نقش بسيار تاثير گذاري درتبديل واقعه عاشورا به يك جريان سيال تاريخي داشت، حضرت رقيه (س)، دختر سه ساله امام حسين (ع) است (كه بارگاه آن مخدره در شهر شام واقع شده است). بعضي از مورخين درباره وجود تاريخي حضرت رقيه(س) سعي در شبهه پراكني دارند، اما با توجه به مستندات تاريخي كه در كتاب منتخب التواريخ نقل شده مي توان به تمام اين شك و دودلي ها پايان داد.

در قسمتي از اين مستندات تاريخي، جريان تعمير و بازسازي قبر اين بانوي سه ساله ذكر شده كه بدين صورت است: چندين بار سيد ابراهيم دمشقي و خانواده اش در عالم رويا خواب اين بانوي سه ساله را مي بينند. در خواب از سيد ابراهيم خواسته مي شود كه به نزد والي شام برود و از او بخواهد كه قبر را تعمير كنند؛ زيرا داخل قبر آن حضرت آب جمع شده بود و جسم مطهر ايشان معذب بود.

والي شام با مطلع شدن از اين جريان از علما شيعه و سني خواست كه غسل كنند و در نزد مرقد آن بانو جمع شوند و قرار بر اين شد كه قفل به دست هر شخصي باز شد، متصدي نبش قبر و تعمير آن شود. قفل تنها به دست سيد ابراهيم دمشقي كه نسبش منتهي به سيد مرتضي علم الهدي مي شود، باز شد و بدن شريف آن حضرت را به مدت سه روز از قبر خارج كردند و به تعمير آن پرداختند. (براي اطلاع از جزئيات بيشتر به كتاب لهوف سيدبن طاووس مراجعه شود)


شهادت غم انگيز حضرت رقيه بر اساس 3 منبع

شهادت غم انگيز حضرت فاطمه صغري و يا رقيه عليها سلام، دختر امام حسين(ع) چنين است:

عصر روز سه شنبه در خرابه در كنار حضرت زينب(س) نشسته بود. جمعي از كودكان شامي را ديد كه در رفت و آمد هستند.

پرسيد: عمه جان! اينان كجا مي روند؟ حضرت زينب(س)فرمود: عزيزم اين ها به خانه هايشان مي روند. پرسيد: عمه! مگر ما خانه نداريم؟ فرمودند: چرا عزيزم، خانه ما در مدينه است. تا نام مدينه را شنيد، خاطرات زيباي همراهي با پدر در ذهن او آمد.

بلافاصله پرسيد: عمه! پدرم كجاست؟ فرمود: به سفر رفته. طفل ديگر سخن نگفت، به گوشه خرابه رفته زانوي غم بغل گرفت و با غم و اندوه به خواب رفت. پاسي از شب گذشت. ظاهراً در عالم رؤيا پدر را ديد. سراسيمه از خواب بيدار شد، مجدداً سراغ پدر را از عمه گرفت و بهانه جويي نمود، به گونه اي كه با صداي ناله و گريه او تمام اهل خرابه به شيون و ناله پرداختند.

خبر را به يزيد رساندند، دستور داد سر بريده پدرش را برايش ببرند. رأس مطهر سيد الشهدا را در ميان طَبَق جاي داده، وارد خرابه كردند و مقابل اين دختر قرار دادند. سرپوش طبق را كنار زد، سر مطهر سيد الشهدا را ديد، سر را برداشت و د رآغوش كشيد.

بر پيشاني و لبهاي پدر بوسه زد و آه و ناله اش بلند تر شد، گفت: پدر جان چه كسي صورت شما را به خونت رنگين كرد؟ پدر جان چه كسي رگهاي گردنت را بريده؟ پدر جان «مَن ذَالَّذي أَيتَمَني علي صِغَرِ سِنِّيِ» چه كسي مرا در كودكي يتيم كرد؟ پدر جان يتيم به چه كسي پناه ببرد تا بزرگ بشود؟ پدر جان كاش خاك را بالش زير سرم قرار مي دادم، ولي محاسنت را خضاب شده به خونت نمي ديدم.

دختر خردسال حسين(ع) آن قدر شيرين زباني كرد و با سر پدر ناله نمود تا خاموش شد. همه خيال كردند به خواب رفته. وقتي به سراغ او آمدند، از دنيا رفته بود. شبانه غساله آوردند، او را غسل دادند و در همان خرابه مدفون نمودند.

شرح شمع: صفحه 310 - نفس المهموم456 -الدمع الساكه141


نقش موثر حضرت رقيه(س) در تبديل واقعه عاشورا به يك جريان سيال تاريخي

جريان كربلا محدود به واقعه عاشورا نيست؛ چراكه پس از آن با ادامه حركت كاروان اسرا، مبارزه خاندان اهل بيت با يزيد همچنان ادامه داشت. ادامه نهضت حسيني را مي توان از خطبه هاي غراي امام سجاد (ع) تا نقش بيدارگري حضرت زينب(س) در شهر هاي بزرگي چون كوفه و شام دانست.

چه بسيار مسيحيان و يهودياني كه به وسيله كاروان اسرا مسلمان شدند و از همه پررنگ تر آن كه، خانواده يزيد و غلامانش با ديدن اهل بيت پيامبر در اسارت از او بيزاري جستند و جزء محبين خاندان عصمت و طهارت شدند.

حضرت رقيه (س) ياقوتي درخشنده در شهر شام

نهضت حسيني با يادگار گذاشتن نشانه اي گران قدر( حضرت رقيه) در شهر شام باعث دگرگوني عميق و تغييري شگرف در شهر شام شدند؛ زيرا شهر شام از زمان عثمان، خليفه سوم تحت امارت معاويه بوده و به گواهي تاريخ او از همان زمان در تدارك تشكيل حكومت بني اميه بود.

پس از مرگ عثمان و به حكومت رسيدن امام علي(ع) وي حاضر به بيعت با امام نشد و از ايشان امارت شهر شام را درخواست كرد و به سبب آن كه امام امارت شهر شام را به وي واگذار نكرد، جنگ صفين و ماجراي حكميت روي داد.

پس از مرگ عثمان و به قدرت رسيدن معاويه او دست به جنايات بسيار عجيب و خطرناكي در عالم اسلام زد. اثرات ظلمي كه معاويه در حق اسلام و مسلمين كرد قابل توصيف و شمارش نيست.


جريان سازي خطرناك معاويه عليه اسلام

از جمله آن مي توان به رواج سب و لعن امام علي (ع) و جعل احاديث احاديث پيامبر اشاره كرد. در كتاب أسرار آل محمد عليهم السلام نقل شده: معاويه قاريان اهل شام و قاضيان آن را فرا خواند و به آنان اموالي داد و ايشان را در نواحي و شهرهاي شام پراكنده ساخت. آنان هم مشغول به نقل روايات دروغين شدند و پايه هاي باطلي را براي مردم پايه گذاري كردند. آنان به مردم چنين خبر مي دادند كه علي عليه السلام عثمان را كشته و بدين وسيله اهل شام را به معاويه متمايل كردند و همه اهل شام متفق الكلمه شدند.

برنامه بيست ساله معاويه بر ضد ولايت اميرالمؤمنين (ع)

معاويه اين برنامه را بيست سال ادامه داد و در تمام مناطق تحت حكومتش آن را اجرا مي كرد، تا آنكه اراذل شام و ياران باطل نزد او آمدند و بر سر غذا و آب او نشستند.

او به آنان اموال مي داد و براي ايشان زمين ها را قسمت مي كرد و خوراكي و نوشيدني به آنان مي خورانيد، تا آنجا كه خردسالان با اين برنامه بزرگ شدند و بزرگسالان پير شدند و عرب هاي بياباني با اين عقايد به شهرها كوچ كردند. اهل شام لعن شيطان را ترك كردند و بر علي(ع) لعن كردند و نوشته اي هم به همه شهرها براي كارمندانش نوشت كه: «امانم را برداشتم از كسي كه حديثي در مناقب علي بن ابي طالب يا فضائل اهل بيتش نقل كند و چنين كسي عقوبت را بر خودش روا داشته است.»

بارگاه حضرت رقيه در شهر شام تبديل به مركزي براي تبليغ تشيع شد

به يمن حضور اين مخدره بزرگوار در قلب حكومت امويان، راه گم كردگان طريق ولايت به سمت اهل بيت هدايت مي شوند و مَثَل آن شهيد خردسال همانند مناري است كه انسان هاي سرگردان را نجات مي دهد. همچنين از اثرات وجودي حضرت رقيه (س) كم اثر شدن جناياتي بود كه معاويه ملعون در حق اسلام انجام داد؛ زيرا مرقد آن مخدره تبديل به مركزي براي تبليغ شيعيان شد.


كرامات حضرت رقيه (ع)

از حضرت رقيه (ع) ومرقد مطهر آن حضرت، در طول تاريخ، كرامات متعددي بروز كرده است . در اين مطلب توجه شما را به يك كرامت شگفت جلب مي كنيم:

بگو چند جمله از مصيبت دخترم( رقيه) رابخواند

مرحوم حاج ميرزا علي محدث زاده ( متوفاي محرم 1396 ه. ق)، فرزند مرحوم محدث عالي مقام حاج شيخ عباس قمي رضوان الله تعالي عليها، از وعاظ وخطباي مشهور تهران بودند. ايشان مي فرمود: يكسال به بيماري وناراحتي حنجره وگرفتگي صدا مبتلا شده بودم، تا جايي كه منبر رفتن وسخنراني كردن براي من ممكن نبود . مسلم، هر مريضي در چنين موقعي به فكر معالجه مي افتد، من نيز به طبيبي متخصص و با تجربه مراجعه كردم.

پس از معاينه معلوم شد بيماري من آن قدر شديد است كه بعضي از تارهاي صوتي از كارافتاده و فلج شده و اگر لاعلاج نباشد صعب العلاج است.

طبيب معالج در ضمن نسخه اي كه نوشت دستور استراحت داد و گفت كه بايد چند ماه ازمنبر رفتن خودداري كنم وحتي با كسي حرف نزنم واگر چيزي بخواهم و يا مطلبي از زن و بچه ام انتظارداشته باشم آنها را بنويسم، تا در نتيجه استراحت مداوم واستعمال دارو، شايد سلامتي از دست رفته مجددا به من برگردد.

البته صبر درمقابل چنين بيماري وحرف نزدن با مردم حتي با زن وبچه، خيلي سخت وطاقتفرساست، زيرا انسان بيشتر از هر چيز احتياج به گفت وشنود دارد و چطور مي شود چند ماه هيچ نگويم وحرفي نزنم وپيوسته در استراحت باشم ؟!
آن هم معلوم نيست كه نتيجه چه باشد.

برهمه روشن است كه با پيش آمدن چنين بيماري خطرناكي، چه حال اضطراري به بيماردست مي دهد اضطرار مي اندازد، اين حالت پريشاني است كه انسان اميدش از تمام چاره هاي بشري قطع شده و به ياد مقربان درگاه الهي مي افتد تا به وسيله آنها به درگاه خداوند متعال عرض حاجت كرده وا زدرياي بي پايان لطف خداوند بهره اي بگيرد.

من هم باچنين پيش آمدي، چاره اي جز توسل به ذيل عنايت حضرت امام حسين (ع) نداشتم . روزي بعد ازنماز ظهر وعصر، حال توسل به دست آمد وخيلي اشك ريختم وسالار شهيدان حضرت اباعبدالله (ع) راكه به وجود مقدس ايشان متوسل بودم مخاطب قرارداده گفتم : يا بن رسول الله، صبر درمقابل چنين بيماري براي من طاقتفرساست. علاوه بر اين من اهل منبرم و مردم ازمن انتظاردارند برايشان منبربروم.
من از اول عمر تا به حال علي الدوام منبر رفته ام و از نوكران شما اهل بيتم، حالا چه شده كه بايد يكباره از اين پست حساس براثر بيماري كنار باشم . ضمنا ماه مبارك رمضان نزديك است، دعوتها را چه كنم؟ آقا عنايتي بفرما تا خدا شفايم دهد.

به دنبال اين توسل، طبق معمول كم كم خوابيدم. درعالم خواب، خودم را در اطاق بزرگي ديدم كه نيمي ازآن منور وروشن بود وقسمت ديگر آن كمي تاريك.

درآن قسمت كه روشن بود حضرت مولي الكونين امام حسين (ع ) را ديدم كه نشسته است . خيلي خوشحال وخوشوقت شدم و همان توسلي را كه در حال بيداري داشتم در حال رويا نيز پيداكردم . بنا كردم عرض حاجت نمودن، ومخصوصا اصرار داشتم كه ماه مبارك رمضان نزديك است و من در مساجد متعدد دعوت شده ام، ولي با اين حال حنجره ا زكارافتاده چطور مي توانم منبر رفته وسخنراني نمايم وحال آنكه دكتر منع كرده كه حتي با بچه هاي خود نيز حرفي نزنم.

چون خيلي الحال وتضرع وزاري داشتم، حضرت اشاره به من كردو فرمود به آن آقا سيد كه دم درب نشسته بگو اشك بريزيد، ان شاءالله تعالي خوب مي شويد. من به درب اطاق نگاه كردم ديدم شوهر خواهرم آقاي حاج آقا مصطفي طباطبائي قمي كه از علما وخطبا و از ائمه جماعت تهران مي باشد نشسته است . امر آقا را به شخص نامبرده رساندم. ايشان مي خواست از ذكر مصيبت خودداري كند، حضرت سيد الشهدا(ع) فرمود روضه دخترم را بخوان. ايشان مشغول به ذكر مصيبت حضرت رقيه (ع) شد و من هم گريه مي كردم و اشك مي ريختم، اما متاسفانه بچه هايم مرااز خواب بيدار كردند ومن هم با ناراحتي از خواب بيدار شدم ومتاسف ومتاثر بودم كه چرا از آن مجلس پرفيض محروم مانده ام، ولي ديدن دوباره آن منظره عالي امكان نداشت.


هماه روز، و يا روز بعد، به همان متخصص مراجعه نمودم. خوشبختانه پس از معاينه معلوم شد كه اصلا اثري از ناراحتي وبيماري قبلي در كار نيست . او كه سخت در تعجب بود ازمن پرسيد شما چه خورديد كه به اين زودي وسريع نتيجه گرفتيد؟!

من چگونگي توسل وخواب خودم رابيان كردم. دكتر قلم دردست داشت و سرپا ايستاده بود، ولي بعد از شنيدن داستان توسل من بي اختيار قلم از دستش برزمين افتاد و با يك حالت معنوي كه بر اثر نام مولي الكونين امام حسين (ع) به او دست داده بود پشت ميز طبابت نشست و قطره قطره اشك بررخسارش مي ريخت . لختي گريه كرد وسپس گفت : آقا، اين ناراحتي شما جز توسل وعنايت و امداد غيبي چاره وراه علاج ديگري نداشت.

آيا اين نام (رقيه) درست و صحيح است؟

اصل وجود دختري چهار ساله براي امام حسين عليه السلام در منابع شيعي آمده است در كتاب كامل بهائي نوشته علاء الدين طبري (قرن ششم هجري) قصه دختري چهار ساله كه در ماجراي اسارت در خرابه شام در كنار سر بريده پدر به شهادت رسيده، آمده است.[1]

اما در مورد نام او، آيا رقيه بوده يا فاطمه صغري و... اختلاف است.

دو خطاب از امام حسين عليه السلام در كربلا در مصادر شيعي آمده است كه يكي از دختران حرم خود را با نام رقيه صدا زده است.

1)- "يا اختاه يا ام كلثوم، و انت يا زينب و انت يا رقيه و انت يا فاطمه و انت يا رباب، ...".[2]

2)- "ثم نادي: يا ام كلثوم و يا سكينه و يا رقيه و يا عاتكه و يا زينب يا اهل بيتي عليكن مني السلام".[3]

اكثر محدثان دو دختر به نامهاي سكينه و فاطمه براي امام حسين (ع) ذكر كرده اند اما علامه ابن شهر آشوب و محمد بن جرير طبري، سه دختر به نامهاي سكينه فاطمه و زينب (ع) را براي آن حضرت برشمرده اند.

در ميان محدثان قديم تنها علي بن عيسي اربلي ـ صاحب كتاب كشف الغمه (كه اين كتاب را در سال687 ه ق تأليف كرده است) به نقل از كمال الدين گفته است كه امام حسين (ع) شش پسر و چهار دختر داشت ولي او نيز هنگام شمارش دخترها، سه نفر به نامهاي زينب سكينه و فاطمه را نام مي برد و از چهارمي ذكري به ميان نمي آورد.

احتمال دارد كه چهارمين دختر همين رقيه (ع) بوده است.

علامه حائري در كتاب معالي السبطين مي نويسد: بعضي مانند محمد بن طلحه شافعي و ديگران از علماي اهل تسنن و شيعه مي نويسند "امام حسين (ع) داراي ده فرزند، شش پسر، و چهار دختر بوده است.

سپس مي نويسد: دختران او عبارتند از: سكينه، فاطمه صغري، فاطمه كبري و رقيه عليهن السلام.
آنگاه در ادامه مي افزايد: رقيه پنج سال يا هفت سال داشت و در شام وفات كرد. مادرش "شاه زنان" دختر يزجرد بود.[4]

بايد دانست كه گاهي بعضي از دختران دو نام داشتند مثلاً طبق قرائتي به احتمال قوي همين حضرت رقيه (س) را فاطمه صغري مي خواندند و شايد همين موضوع باعث غفلت از نام اصلي او شده است.

بهرحال از لحاظ تحقيقي هيچ استبعادي وجود ندارد كه نام اين دختر امام حسين (ع) رقيه باشد.


نظر دو تن از مراجع تقليد در خصوص دختر سه ساله امام حسين (ع)

پنجم صفر سالروز شهادت ريحانه امام حسين(ع) حضرت رقيه (س) است كه سندي بر مظلوميت خاندان پيامبر (ص) مي باشد، عده اي از ارادتمندان به ساحت قدسي اهل بيت (ع) در پاسخ به شبهه اي كه در برخي محافل مطرح شده نظر دو تن از مراجع عظام تقليد شيعه در اين خصوص را با طرح 4 سؤال جويا شده اند.

1-صحت وجود دختري با مشخصاتي كه ارباب مقاتل در مورد كيفيت شهادت آن بزرگوار نقل كرده اند (درخرابه شام) چيست؟

2-صحت انتساب چنين دختري به امام حسين (ع) چگونه مي باشد؟

3-صحت انتساب حرم موجود در نزديك دمشق به دختري به نام حضرت رقيه (س) چگونه است؟

4-با توجه به موارد گفته شده و پاسخ هاي حضرت عالي انجام نذر و اداي آن داراي چه حكمي است؟

متن كامل نظرات اين دو مرجع تقليد تقديم مي گردد:

پاسخ آيت الله العظمي مكارم شيرازي

بسمه تعالي

شكي نيست كه دختر كوچكي از امام حسين (ع) در شام از دنيا رفت و در آنجا دفن شد و حرم فعلي منسوب به همان دختر است، اما اين كه نام آن دختر رقيه بوده يا نام ديگري داشته در بين دانشمندان اسلامي اختلاف نظر وجود دارد هر چند معروف اين است كه نامش رقيه است.

هميشه موفق باشيد.

پاسخ آيت الله العظمي نوري همداني

بسمه تعالي

در كتاب هايي چون كامل بهائي و نفس المهموم و كتاب هاي معتبر ديگر دختر خردسالي كه برخي نام او را رقيه ناميده اند و در شام به شهادت مي رسد، براي امام حسين (ع) ذكر كرده اند و اگر كسي براي آن حضرت نذر كند، بايد آن را ادا نمايد و مضجع موجود در دمشق متعلق به آن حضرت است.

زيارتنامه حضرت رقيه سلام الله عليها

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَتَنـا رُقَيَّةَ، عَلَيْكِ التَّحِيَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ اَبي طالِبِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَديجَةَ الْكُبْري اُمِّ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ وَلِيِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُخْتَ وَلِيِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا التَّقيّةُ النَّقيَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الزَّكِيَّةُ الْفاضِلَةُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِيَّةُ، صَلَّي اللهُ عَلَيْكِ وَعَلي رُوحِكِ وَبَدَنِكِ، فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَكِ وَمَاْواكِ فِي الْجَنَّةِ مَعَ آبائِكِ وَاَجْدادِكِ، الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَي الدّارِ، وَعَلَي الْمَلائِكَةِ الْحـافّينَ حَوْلَ حَرَمِكِ الشَّريفِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ، وَصَلَّي اللهُ عَلي سَيِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ وَسَلَّمَ تَسْليماً بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.



پي نوشت :

[1] كامل بهائي، ج 2، ص 179
[2] اللهوف، سيد بن طاووس ص 140 و 141
[3] مقتل ابن مخنف، ص 131
[4] سرگذشت جانسوز حضرت رقيه (س) ص 9 به نقل از معالي السبطين، ج 2، ص 214


Share
1 | سیدمجید | Iran - Mashhad | ٢٠:٠٦ - ٢٥ مهر ١٣٩٤ |
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ




شب بود وهوا سیاه و تاریک*** عالم همه بود غمگین و تاریک

شب بود وچشمم به اسمان بود*** به هوس دیدار چشمم به هرمکان بود

شب بود و دل کافران تاریک *** همه جا ظلم و ستم دلاشون تاریک

شب بود در خرابه نوری پیدا *** انهااهل بیت حسین بودن و نورالله

شب بود واهل بیت نبوت ناراحت *** چشم انها اشکی و غمگین وناراحت

شب بودو زینب بود بی حسین*** رقیه بودبی پدر یا حسین حسین(ع)

شب بود وعالم بود بی حسین*** سجادبودجانشین و ولی خدابعدحسین

شب بودوسجادو زینب و یاران*** کودکان و عزیزان و یاوران

شب بودو همه ناراحت و غمناک*** همه بودنداسیریزیدظالم وکافر ای داد

شب بودو زمین و اسمان غمناک*** چشم رسول الله اشکی بودو غمناک

شب بودواهل بیت بودند بی یاور*** حسین جان نبود و زینب بی برادر

شب بودو ولی خدارا کشته بودند*** حسین ولی الله راشهید کرده بودند
2 | سارا | Iran - Tehran | ٠٩:٣٧ - ٢٨ مهر ١٣٩٤ |
اتفاقا در کتاب لهوف سید ابن طاووس کوچکترین نامی از ایشان برده نشده است
نویسنده این مقاله اقلا به خودش زحمت میداد به مدارکی که ارائه داده رجوع می‌کرد

پاسخ:
با سلام
مطالب موجود در بخش يادداشت ، اکثرا از سايت هاي تحقيقاتي ديگر برداشت مي شود و تحقيق واحد پاسخ به شبهات مؤسسه نمي باشد
در رابطه حضرت رقيه (س) مقالاتي ديگري در سايت وجود دارد که مي توانيد به آن رجوع کنيد
مانند: رقيه بنت الحسين عليهما السلام؛واقعيت يا تحريف؟
و اما در مورد نکته مورد اشاره شما، آنچه ما بررسي کرديم آن بود که در کتاب لهوف چنين عبارتي (با ذکر نام يا رقيه) وجود ندارد وليکن در کتاب
لهوف / ترجمه مير ابو طالبى‏
نويسنده: ابن طاووس، على بن موسى- مير ابوطالبى، حسن‏
تاريخ وفات مؤلف: 664 ق‏
محقق / مصحح: تبريزيان، فارس‏
ناشر: دليل ما
مكان چاپ: ايران؛ قم‏
سال چاپ: 1380 ش‏
نوبت چاپ: اول‏
در قسمت متن عربي چنين نوشته اند:
يا اختاه يا امّ كلثوم! و انت يا زينب و انت يا رقية و أنت يا فاطمه و أنت يا رباب!
و در پاورقي بيان داشته اند که مورّخان از رقيّه ذكرى نياورده‏اند، سيّد امين در اعيان 7/ 34 آورده: در محلّه العمارة دمشق قبر و مشهدى كه زيارتگاه است بدو منسوب است، ميرزا على اصغر خان صدر اعظم ايران در سال 1323 ه آن را تجديد بنا نمود.
احتمالا نگارنده مقاله در اشاره به متن مذکور و ارجاع به پاورقی به این کتاب آدرس داده اند
موفق و مؤيد باشيد
معاونت اطلاع رساني
مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)
1 |شایان|Iran - Tehran |٢١:٠٥ - ١٤ مهر ١٣٩٨ |
0
 
0
لینک گذاشته شده در مورد حضرت رقیه اشتبه است . لطفا اصلاح بفرمایید
پاسخ:
سلام علیکم
لینک ذکر شده مشکلی ندارد لطفا دوباره مراجعه کنید یا اسم مقاله رو در سایت جستجو کنید.
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها