این نهاد در بیانیه خود خواستار اقدامات فوری و هماهنگ بین المللی برای حفاظت از شیعیان هزاره در افغانستان شده است.

در بیانیه مجمع آسیایی برای حقوق بشر و توسعه آمده است که «جامعه شیعیان افغانستان – که اعضای آن عمدتاً هزاره هستند – با تبعیض سیستماتیک، حملات هدفمند، به حاشیه رانده شدن، آزار و اذیت و محدودیت های شدید طالبان روبرو هستند.»

این مجمع افزوده که «طالبان آزادی مذهب و عقیده شیعیان و هزاره ها را ممنوع کرده است. علاوه بر این، طالبان مسئول جابجایی اجباری و ناپدید شدن هزاره های شیعه، محرومیت آنها از کمک های بشردوستانه و همچنین دستگیری های خودسرانه و کشتار غیرقانونی غیرنظامیان در سراسر افغانستان است.»

این نهاد با اشاره به محدودیت های طالبان بر عزاداری دهه محرم در افغانستان و برخورد خشونت آمیز نیروهای این گروه با عزاران شیعه در این کشور، نوشته است که طالبان به سمت عزداران یورش بردند و با آتش گشودند بر آنان، شماری را کشتند و شماری را زخمی کردند.

مجمع آسیایی برای حقوق بشر و توسعه، محدودیت های طالبان بر عزدارای دهه محرم و یورش نیروهای این گروه بر شیعیان هزاره را به معنی «سرکوب» شیعیان دانسته است گفته اند که شیعیان از آن متأثر شده اند.

«کشته و زخمی شدن 700 نفر از شیعیان هزاره در دو سال»

مجمع آسیایی برای حقوق بشر و توسعه در بیانیه خود گفته است که از زمان تسلط دوباره طالبان بر افغانستان در آگست سال 2021 میلادی تا اکنون 700 غیرنظامی از شیعیان هزاره کشته و یا زخمی شده اند.

این نهاد گفته است که این افراد در 13 «حمله هدفمند» گروه تروریستی داعش کشته و یا زخمی شده اند.

در بیانیه این نهاد آمده است که طالبان تمامی سازوکارهای قانونی برای حمایت از حقوق بشر و حاکمیت قانون را لغو کرده است و قوانین و مقررات و رویدادهای ملی اختصاص داده به شیعیان هزاره را حذف کرده اند و جامعه هزاره را در خطر بیشتر آزار و اذیت قرار داده اند.
حذف قانون احوال شخصیه شیعیان، ممنوعیت تدریس فقه جعفری در دانشگاه های افغانستان، حذف تعطیلی رسمی روز عاشورا از تقویم ملی افغانستان و محدویت بر عزاداری دهه محرم را از جمله موارد سرکوب حقوق شیعیان در زیر سلطه طالبان دانسته است.

این نهاد با استناد به گزارش «موزیم یادبود هولوکاست» گفته است که از زمان تسلط طالبان بر افغانستان تا ماه جولای سال 2022 میلادی 25 هزار نفر از شیعیان هزاره افغانستان توسط طالبان به صورت اجباری از سرزمین های اجدادی شان آواره شده اند.

بر اساس بیانیه این نهاد، شیعیان هزاره همچنین به دلیل مداخله طالبان، از کمک های بشردوستانه جامعه بین المللی محروم شده اند.

«پیشینه نسل کشی هزاره ها در افغانستان»

این اولین بار نیست که مجمع آسیایی برای حقوق بشر و توسعه، در مورد «نسل کشی» شیعیان هزاره در افغانستان ابراز نگرانی می کند.

این نهاد حدود یک سال قبل و پس از حمله مرگبار بر مرکز آموزشی کاج در منطقه هزاره نشین غرب کابل نیز خواستار جلوگیری از نسل کشی هزاره ها شد.

این نهاد در بیانیه ای که آن زمان منتشر کرد، نوشت که «طالبان و سایر گروه‌های افراطی سنی مذهب، به ویژه شاخه خراسان داعش، هزاره‌ها را در درجه اول، به دلیل هویت مذهبی ‌شان به عنوان یک دشمن قسم خورده می‌ بینند.»

این نهاد در بیانیه خود افزوده است که «جامعه هزاره در طول تاریخ مورد آزار و اذیت قرار گرفته است؛ به شمول قتل عام‌های مکرر، به بردگی گرفته شدن، آوارگی اجباری، تغییر مذهب اجباری (از شیعه به سنی) و آوارگی از سرزمین اجدادی شان.»

مجمع آسیایی برای حقوق بشر و توسعه گفته بود که «خشونت سیستماتیک علیه هزاره‌ها به سال‌های ۱۸۹۱ – ۱۸۹۳ بر می‌گردد؛ زمانی که عبدالرحمن خان، علیه هزاره‌ها جنگ مقدس را اعلام و یک کمپاین خشونت نسل‌کشی را رهبری کرد. در جریان این جنگ، بیشتر از نیمی از تمام جمعیت هزاره‌ها در افغانستان قتل عام، آواره و به بردگی گرفته شدند.»

این نهاد در بیانیه خود آورده بود که«میزان و انگیزه حملات جاری علیه جامعه هزاره، علاوه بر تمجید عمومی از خشونت و نفرت علیه آنها توسط گروه‌های تروریستی و تندروهای سنی، بر اساس کنوانسیون نسل‌کشی ۱۹۴۸ سازمان ملل، می‌تواند به وضوح شاهدی بر نسل کشی باشد.»

نهادهای مختلف حقوق بشری دیگر نیز از سرکوب تاریخی شیعیان هزاره در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند و خواستار جلوگیری از نسل کشی هزاره ها در این کشور شده اند.

حملات گسترده ترورییستی در بیست سال گذشته، به خصوص در دو سالی که گروه طالبان حاکم شده اند، باعث شده است که پارلمان های کشورهای مختلف، در مورد نسل کشی هزاره ها در افغانستان بحث شوند و تلاش برای به رسیمت شناسی آن، افزایش یابد.

شیعیان هزاره در افغانستان می گویند که از سال 1993 تا اکنون در معرض یک نسل کشی دوامدار و هدفمند از سوی حاکمان افغانستان و گروه های مختلف تروریستی به دلیل هویت قومی و مذهبی خود قرار دارند و خواستار به رسمیت شناختن آن از سوی جامعه بین المللی و در نظر گرفتن مکانیزم های حفاظتی بین المللی برای حفاظت از مردم هزاره در داخل افغانستان شده اند.