زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله در ماجرای صلح حدیبیه به صحابه دستور داد که در همانجا نحر کنند و سر خود را بتراشند؛ حتی یک نفر از صحابه هم از جای خود برنخواستند!!

در سوره مبارکه جمعه نیز آمده است زمانی که پیامبر در حال ادای نماز جمعه بودند، عده ای صدای کاروانی را شنیدند، نماز را رها کرده و پیامبر را تنها گذاشتند.

از این دست مخالفت های صحابه با پیامبر صلی الله علیه و آله بسیار گزارش شده است.

شیعه میپرسد: چگونه می شود که چنین افرادی را عاری از هر اشتباه دانسته و آنان را جایگزین اهل بیت علیهم السلام کنیم؟