ذَهَبَ جُمْهُورُ الْفُقَهَاءِ (الْمَالِکِیَّةُ وَالشَّافِعِیَّةُ وَمُتَأَخِّرُو الْحَنَفِیَّةِ وَهُوَ الْمَذْهَبُ عِنْدَ الْحَنَابِلَةِ) إِلَى جَوَازِ هَذَا النَّوْعِ مِنَ التَّوَسُّل سَوَاءٌ فِی حَیَاةِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَوْ بَعْدَ وَفَاتِهِ.

جمهور فقهاء (مالکی مذهب ها و شافعی ها و متاخرین حنفی مذهب ها و حنبلی ها) این نوع توسل را چه در حیات پیامبر و چه پس از وفاتشان جائز دانسته اند.

الموسوعة الفقهیة الکویتیة،ج14،ص156