با سلام

دوست گرامی

از ظاهر روایت برداشت می شود که مراد حضرت این بوده که امر من با کتابت از چیزی که شما مخالفت می کنید و مانع می شوید بهتر است این چیزی است که حتی شارحین روایت نیز به آن اشاره کرده اند
لِكَ وَنَحْوه أَفْضَل مِنْ الَّذِي تَسْأَلُونَنِي فِيهِ مِنْ الْمُبَاحَثَة عَنْ الْمَصْلَحَة فِي الْكِتَابَة أَوْ عَدَمهَا . وَيَحْتَمِل أَنْ يَكُون الْمَعْنَى فَإِنَّ اِمْتِنَاعِي مِنْ أَنْ أَكْتُب لَكُمْ خَيْر مِمَّا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ مِنْ الْكِتَابَة . قُلْت : وَيَحْتَمِل عَكْسه أَيْ الَّذِي أَشَرْت عَلَيْكُمْ بِهِ مِنْ الْكِتَابَة خیر مِنْ عَدَمهَا بَلْ هَذَا هُوَ الظَّاهِر

فتح الباري لابن حجر -12 / 252
ملا علی قاری نیز گوید: مراد این است که حضرت اشاره دارد که مراقب من به یاد خدا و تفکر و ذکر خدا برای من از چیزی که شما دارید انجام می دهید از اختلاف نزاع بهتر است
ولو بالكلام والله أعلم بحقيقة المرام فذهبوا أي فشرع بعض أصحابه يردون عليه أي هذا الرأي صريحا بخلاف قول عمر فإنه كان تلويحا فقال دعوني أي أتركوني ذروني بمعناه تأكيد له والمعنى دعوني من النزاع واللغط الذي شرعتم فيه فالذي أنا فيه أي من مراقبة الله تعالى والتأهب للقائه والتفكر في ذلك ونحوه خير مما تدعونني إليه أي أفضل مما أنتم عليه من الاختلاف واللغط قال الخطابي وقد روي عن النبي أنه قال اختلاف أمتي رحمة والاختلاف في الدين ثلاثة أقسا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ مِنْ عَدَمهَا بَلْ هَذَا هُوَ الظَّاهِر

مرقاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح - (17 / 255)

هر چند برخی سعی در توجیه این روایت کرده م بر خلاف ظاهر روایت دارند قضاوت می کنند اما خودشان به ناچار اقرار کرده اند که ظاهر همان چیزی است که مراد حضرت این بوده که امر من با کتابت از چیزی که شما مخالفت می کنید و مانع می شوید بهتر است

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

در این خصوص روایات فراوان وجود دارد که پیامبر صلی الله علیه و آله نماز مغرب و عشا را جمع می خواندند

مسلم در صحيح خود ، مالك بن أنس ، رئيس مالكي ها در المؤطأ ، ابو داود ، نسائي و بيهقي در سننشان ، احمد بن حنبل و ابوعوانه در مسندشان اين روايت را نقل كرده اند :
عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ صَلَّي رَسُولُ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الظُّهْرَ وَالْعَصْرَ جَمِيعًا وَالْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ جَمِيعًا فِي غَيْرِ خَوْفٍ وَلَا سَفَرٍ .
ابن عباس مي گويد : رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم ، نماز ظهر و عصر را باهم و نيز نماز مغرب و عشاء را باهم خواندند ؛ در حالي نه ترسي وجود داشت و نه در سفر بودند .
صحيح مسلم ، ج1 ، ص 489 ، باب صلاة المسافرين و الموطأ ، ص 73 ، ح 327 و سنن أبي داود ، ج 2 ، ص 6 ، ح 1210 ، 1214 و سنن النسائي ، ج 1 ، ص 315 ح 600 و مسند أحمد بن حنبل ، ج 3 ، ص 292 ، ح 1953 و ج 4 ، ص 191 ، ح 2557 و صحيح ابن خزيمة ، ج 2 ، ص 85 ، ح 971 و مسند أبي عوانة ، ج 2 ، ص 353 و السنن الكبري ، ج3 ، ص 166 ، 167 .

جهت اطلاع به این آدرس رجوع کنید

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

پیامبر صلی الله علیه و آله از همان آغازین مسئله نبوت، خلافت حضرت علی علیه السلام را نیز مطرح کرده است همچنانکه آمده است:

إني قد جئتكم بخير الدنيا والاخرة وقد أمرني الله تعالى أدعوكم إليه فأيكم يؤازرني على هذا الأمر على أن يكون أخي ووصيي وخليفتي فيكم قال فأحجم القوم عنها جميعا وقلت وإني لأحدثهم سنا وأرمصهم عينا وأعظمهم بطنا وأحمشهم ساقا أنا يا نبي الله أكون وزيرك عليه فأخذ برقبتي ثم قال إن هذا أخي ووصي وخليفتي فيكم فاسمعو له وأطيعوا قال فقام القوم يضحكون ويقولون لأبي طالب قد أمرك أن تسمع لابنك وتطيع

براستى كه اين است برادر و وصى و جانشين من در ميان شما و شمااز او شنوائى داشته و پيرويش كنيد!و آن گروه برخاسته در حالى كه ميخنديدند به ابو طالب گفتند:تو را مامور كرد تا از پسرت شنوائى داشته و از او اطاعت كنى!
محمد بن جرير الطبري أبو جعفر. تاريخ الأمم والرسل والملوك ج1ص 542.ناشر

در موارد فراوان در زمانها و مکانهای مختلف نیز حضرت مسئله جانشینی حضرت علی علیه السلام را به مردم ابلاغ کرده است مانند انت خلیفتی من بعدی و من کنت مولاه فعلی مولاو غیره

اگر حضرت در آخر عمر نیز به مسئله جانشینی اشاره می کند خوب این یک امر قرآنی است. هر مسلمانی در آخر عمر سعی می کند به اقوام و اطراف وصیت مهم و نهایی داشته باشد پیامبر (ص) نیز در آخر عمر مهترین مسئله که امامت هست را به مردم وصیت و با آنها اتمام حجت کرد

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

در این خصوص به قسمت نظرات این مقاله رجوع کنید

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

در این خصوص به قسمت نظرات این آدرس رجوع کنید

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامی
در روايتي که در منابع اهل سنت ابو بکر آن را نقل می کند بحث ارث مالی می باشد و این امر به قرینه انتهای روایت «ما ترکناه صدقه » کاملا مشخص است .اما در روايات شيعه منظور از وراثت در جمله ان الانبیاء لم یورثوا بحث وارثت مالی نیست بلکه این سخن از مدلول روایت بیگانه است و منظور ارث بردن علما از پیامبران ، چیزهایی همانند درهم و دینار نیست بلکه ارث پیامبران برای علما همانا احادیث و علم ایشان می باشد .ارث نگذاشتن درهم و دینار از طرف پیامبران برای علما دلیل بر نفی ارث گذاشتن پیامبران برای خویشان خودشان نیست و صدر و ذیل روایت نیز در صدد نفی این امر نیست بلکه تخصیصا در مورد ارث پیامبران برای علما سخن گفته است و کاربر لفظ ارث در اینجا صرفا مشترک لفظی می باشد .
و اصل ان چيزي که در روایات شیعه آمده چنین است که شان انبیاء بالاتر از این است که ارث آنها منحصر در مال دنیوی و میراث مادی باشد بلکه اصل و عمده و اکثر آنچه که از انبیاء به یادگار می ماند علم و حکمت یعنی میراث معنوی می باشد و این همانی است که انبیاء برای علما بجا می گذارند .
محمد صالح مازندرانی در شرح این جمله روايت کافي چنین می گوید :
هذا ينافي ظاهرا ما دل من الآيات والروايات على إيراثهم. والجواب: أن المراد أن الأنبياء لم يكن من شأنهم وعاداتهم جمع الأموال والأسباب كما هو شأن أبناء الدنيا، وهذا لا ينافي إيراثهم ما كان في أيديهم من الضروريات كالمساكن والمركوب والملبوس ونحوها .
این سخن ظاهرا در تنافی با ظاهر آیات و روایاتی که در باب ارث گذاشتن پیامبران می باشد و جواب این است که – مراد روایت این چنین است که - شان و عادت انبیاء بر جمع کردن اموال و اسباب آنچنان که شان و شئونات ابناء دنیا ( دنیا پرستان) می باشد نیست و این امر تنافی ارث گذاشتن آنها از آنچه که از ضروریات در نزدشان بوده همانند خانه و مرکب و لباس و غیره نمی باشد .
اصول الکافی ج 2 ص 26
در شرح تجريد نيز در خصوص چنين رواياتي آمده است
و نظير اين است كه گويند ميراث دهقان گاو خر و گوسفند و شتر است و ميراث بازرگان الماس و لعل و مرواريد و گوهر.
شرح فارسى تجريد الاعتقاد، متن، ص: 523
در حقيقت عمده و اکثر میراث اینان چنین است ، نه آنکه از بازرگان هیچگاه حیوان و مرکبی باز نمی ماند و دهقان هیچگاه گوهر و جواهر به ارث نمی گذارد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

طبق آیات و روایات، عصمت از شرايط جدانشدنى امامت است.یعنی اگر امر دائر شو.دائر شود بین امامت یکی از خلفا و حضرت علی علیه السلام که معصوم هستند، بی شک حق امامت از آن کسی است که معصوم و مصون از خطا و اشتباه هست
به عبارت دیگر طبق آیات، رهبرى و امامت جامعه اسلامی، می بایست به دست معصوم و به دور از هر گونه آلودگی باشد. از جمله آیاتی که به آن اشاره کردیم، آیه 124 سوره بقره بود که به امامت ابراهیم(ع) اشاره شده است. ابراهیم (ع) در حالیکه مقام نبوت و رسالت را داشت، در اواخر عمر و پس از پشت سر گذاشتن آزمایش های سخت، به مقام امامت نایل شد که در آخر آِیه آمده است که عهد من به ظالمین نمی رسد این نشان از این دارد که باید امام معصوم باشد

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

شکي نيست که پیامبر (ص) ائمه (ع) از علم غيب با خبر هستند اما بايد به اين نکته توجه داشت که هر چند پيامبران و امامان معصوم از علم غيب برخوردارند و به وقايع گذشته و حوادث حال و آينده آگاهي دارند؛ اما تكليف آنان مانند ساير افراد بشر، بر اساس علم عادي است و علم غيب براي آنان، تكليفي ايجاد نميكند. به عنوان مثال، امام بر اساس علم عادي خود، ميوه اي را پيش روي خود ميبيند كه مانعي از خوردن آن نيست و تناول آن جايز است؛ هر چند بر اساس علم غيب، از مسموم بودن آن آگاهي دارد. در خصوص امام حسین علیه السلام نیز چنین است

ثانيا: هرچند امام‌ شهادت‌ خود را بداند، ولي بايد به‌ وظيفه‌عادي‌اش‌ عمل‌ كند و شروط‌ متعارف‌ را در نظر بگيرد و رفتار خود را بر آنها تطبيق‌كند، و اگر امام‌ بخواهد در برخورد با مردم‌ با علم‌ خود عمل‌ كند؛ در اين‌ صورت‌ نظم‌ اجتماعي‌ به‌ هم‌مي‌خورد.
ثالثا: شهادت‌ در راه‌ خدا آرزوي‌ بزرگان خداست‌ و بالاترين‌ عبادت‌ها است و بسياري‌ از شهدا، از جنگ‌ بدر كه‌ نخستين‌ جنگ‌ كفر با اسلام‌است‌ تا امروز، از شهادت‌ خود با قراين‌ و شواهدي‌ كه‌ بوده‌ آگاهي‌ داشتند و با اين‌ علم‌ وآگاهي‌ به‌ استقبال‌ آن‌ رفتند و اين‌ آرزو و پيشوازي‌ شهادت‌، مورد تحسين‌ و تقدير پيامبر وامامان‌ و تمام‌ عقلاي‌ بوده‌ است‌.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات