باسلام

دوست گرامي؛ ما چنين مطلبي نديديم.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

با سلام

دوست گرامي
شيعه براى اثبات ضرورت امامت بعد از پيامبر صلي الله عليه و آله هم دلايل شرعى و هم براهين عقلى اقامه كرده است و معتقد است همان طور که وجود پيامبران براي رشد و تکامل بشر لازم و ضروري مي باشد، وجود امام نير براي حفظ دين و ادامه ي برنامه ي پيامبر ضرورت دارد. ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الاهي در همه ي عصرها با استناد به دلايل متعدد عقلي است . يکي از دلايل، اين است که نبوت و امامت يك فيض معنوي از جانب خداوند است و بر اساس قاعده لطف چنين لطفي بايد هميشگي باشد.

آيت الله سيد محمد حسين حسينى تهرانى‏ در كتاب امام شناسى درباره لزوم نصب امام معصوم به قاعده لطف‏ مي گويد:به همان دليل كه لطف الهى پيغمبران را براى نزديك نمودن بندگان به طاعت خدا و دور نمودن آنان از معصيت خدا و معرفت و وصول به مقام قرب و حرم امن خدا برگزيد تا بندگان را به آداب عبوديّت مؤدّب كنند و نادانستنى‏ ها را بدان ها تعليم فرمايند و آنان را مانند بهائم و چهار پايان نيافريد تا بخورند و بياشامند و غافلانه زيست كنند بلكه براى معرفت، آنها را به وجود آورد تا به راهنمائى پيمبران راه رضاى او را جستجو كنند و بدين وسيله جاده‏هاى سلوك را براى آنان سهل و آسان فرمود، و با ارسال رسل و انزال كتب و پياپى آمدن وحى آسمانى در هر زمان پيوسته حجّت را بر مردم تمام نموده، و آنان را به وسيله پيمبران به راه سعادت هدايت فرمود، به همان دليل، لطف الهى ايجاب مى‏كند كه بعد از پيمبران براى شريعت و آئين آنها امامى باشد افضل خلق و اعرف و اعلم آنها به حقائق دين تا نفوسى را كه تكميل نشده‏اند كامل گرداند و احكامى كه تشريع شده ولى به عللى به مردم تبليغ نشده تبليغ گردد، و نيز افرادى كه در زمان آن پيغمبر تولّد نيافته و بعدا به دنيا مى‏آيند آنها را تربيت بنمايد و به راه هدايت سوق دهد. و معقول نيست كه أمّت را مهمل و بى‏سرپرست بگذارد در حالى كه تمام مردم از نقطه نظر احتياج به مربى، يكسان و از نقطه نظر شمول قاعده لطف الهى درباره آنان برابرند.
پس لازم است بر خداوند تبارك و تعالى آنكه براى تكميل نفوس برانگيزاند كسى را كه با بيان خود شريعت را كامل كند و شبهات ملحدين را دفع نمايد، و عالم جهل را به نور عرفان منوّر كند، و معارف و اسرار دين را براى نفوس قابله واضح گرداند، و با شمشير و سنان نيز دشمنان دين را از حوزه آن دور نمايد، و با دست و زبان خود كژى‏ها را راست و كاستى‏ها را برطرف و پر نمايد. چون بين زمان دو پيغمبر، زمانى فاصله است و بعد از زمان خاتم النبيّين ديگر شريعتى و قانونى نيست، بنابر اين وجود امام در بين شرايع و پس از انقضاى زمان حيات رسول اللّه به عنوان وجود مبقيه آن اساس فرض و لازم خواهد بود. و چون خداى سبحان را بر بندگانش لطفى است خفى و عنايتى دقيق و خود بر خود هدايت و نيكى به آنها را بر عهده گرفته و غير از خير و سعادت بر آنان چيزى مقرّر نفرموده بنابر اين بر عهده اوست كه دين پيغمبر خود را به رحلت او ناقص نگذارد و با تعيين امام كه فقط او قدرت بر حمل اين بار گران و وظيفه سنگين را دارد و در تمام خصوصيّات نمونه و مثال بارز و مثل اعلاى وجود پيغمبر است، مردم را در راه كمال سوق دهد. و بر همين اساس تعيين وصى از طرف پيغمبر لازم است و لذا خداوند به وسيله پيغمبرش، علىّ بن ابيطالب سلام اللّه و صلواته عليهما را بر كافّه امّت به وصايت تعيين نمود و گذشته از وصايائى كه در دوران بيست و سه سال زمان نبوّت چه در مكّه و چه در مدينه راجع به خلافت و وصايت آن حضرت بيان فرمود، نزديك به رحلت در مراجعت از حجّة الوداع در غدير خم آن حضرت را به مشهد و مرآى صد هزار و بيشتر از نفوس مردم به امامت و خلافت تعيين و بر اين اريكه نصب فرمود.
ليكن چون رسول خدا رحلت فرمود، و افرادى در ماسك دلسوزى به اسلام در سقيفه بنى ساعده برخلاف نصّ رسول خدا قيام نموده و وصىّ آن حضرت را ناديده گرفته و مردم را به بيعت خود دعوت كردند و كردند آنچه را كه كردند و سپس كه به منبر آن حضرت برآمدند نيازهاى مردم را نتوانستند برآورند و در جواب مسائل و حلّ مشكلات فرو مى‏ماندند و در اداره امور مسلمين حتّى از نقطه نظر ظاهر عاجز مى‏شدند و به حضرت مولى المولى كرارا و مرارا مراجعه مى‏نمودند، لذا علماى اهل تسنّن و طرفداران آنها بنا را بر اين اصل گذاردند كه اصلا امامت افضل افراد بر امّت لازم نيست، مفضول را با وجود افضل مى‏توان بدين سمت نصب نمود، و تعيين امام نيز از طرف خدا لازم نيست. اختيار به دست امّت است هر كس را كه بخواهند به زعامت خود انتخاب مى‏كنند. و چون با آنها بحث شود و از آيات قرآن و اخبارى كه مورد نظر و صحّت است و در كتب خود ثبت نموده‏اند بر آنها خوانده شود هيچ پاسخى ندارند مگر آنكه مى‏گويند: چون فعل سلف صالح بر اين بوده است و ما را حقّ دخالت و انتقاد در افعال صحابه نيست لذا حتما فعل آنها را هر كه باشند و هر چه بنمايند بدون ملاحظه و دقّت و بدون بحث و انتقاد و بدون جرح و تعديل و بدون تجزيه و تحليل بايد بپذيريم. إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى‏ أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى‏ آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ «ما پدران و نياكان خود را بر اين راه و روش يافتيم و البتّه ماز آثار آنها تبعيّت خواهيم نمود»امام شناسى، ج‏2، ص: 120، چاپ: مشهد، سال چاپ: 1426 ش‏، نوبت چاپ: سوم‏
دلايل عقلي ديگري كه لزوم امام معصوم در هر زمان را ثابت مي كندعبارتند از:

الف:نياز جامعه به رهبران الهي
جامعه در پرتو اجراى قوانين الهى به صلاح و سعادت مي رسد؛ اجراى اين قوانين، نيازمند به شخصى است كه خودش در مرحله اول، عالم و عامل به آن باشد واز لغزش و خطا محفوظ باشد تا آن را بطور دقيق اجرا كند و حق هر صاحب حقّى را به او برگرداند

ب:لزوم حفظ شريعت

حفظ شريعت از تحريف هاي عمدي و ناصحيح و نيز پياده شدن آن در تمام ابعاد جامعه به نحو معقول و منطقي محتاج به امام معصوم نيز مي باشند. هر جامعه اي نيازمند به يک كسي است که سخن و رفتارش، ميزان حق و باطل باشد تا اگر در مسائل و محتواي آن دين اختلافي پيش آمد با مراجعه به او اختلافات حل شود و دين از انحراف مصون بماند در دين اسلام نيز وجود چنين انسان هايي بعد از پيامبر اکرم (ص) ضروري است

ج:نياز دين به تفسير
از آنجا كه نبى اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، خاتم پيامبران است و احكام ايشان، براى هميشه باقى خواهد ماند و قرآن كريم، معجزه جاويدان نبى اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم است و براى هميشه، پرتو افشان رهپويان طريق سعادت و كمال خواهد بود، نيازمند تبيين و توضيح است و يكى از وظايف رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نيز همين بود. اما آنچه پيامبر كامل بيان كرد، همه آنهايى نبود كه به عموم مردم گفت (بسيارى از دستورات بود كه موضوع آنها در زمان پيامبر (ص) پيدا نشد و بعد سؤالش را مى‏كردند) اما رسول خدا (ص) همه دستوراتى را كه از جانب خدا بود، به شاگرد خاصّ خودش على عليه السلام گفت و به او گفت: شما براى مردم بيان كن‏

بعد از اينكه درباره ضرورت امامت بعد از رسول خدا صلي الله عليه و اله از نظر عقل بحث شد، نوبت اين مرحله مي رسد كه امام خاص بعد از حضرت كيست؟ با ذكر سه مقدمه و نتيجه خواهيد دانست كه خليفه بعد از پيامبر صلي الله عليه و اله تنها حضرت علي عليه السلام مي باشد:
مقدمه اول: علي عليه السلام خود مدعي امامت و خلافت بلافصل پيامبر اکرم بود
مقدمه دوم: علي عليه السلام داراي جميع کمالات نفساني و فضائل انساني مانند علم، تقوي، شجاعت، عدالت، عصمت و..در تمامي امور و مراتب بود
مقدمه سوم: در دارا بودن اين فضايل هيچ کس به پاي علي عليه السلام نمي رسيد
نتيجه: بر خداوند متعال محال است که باوجود چنين فردي در جامعه، شخص ديگري را که به مراتب از او پايين تر است به عنوان امامت امت تعيين نمايد ؛زيرا غرض از نصب امام، هدايت امت، تکميل ايمان و اخلاق است و در امامت غير کامل بر کامل، اين غرض حاصل نمي شود.
موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات