با سلام

دوست گرامي

معني اين جمله اين است: من اميد دارم كه آن راوي اشكالي نداشته باشد. اما اينكه اين جمله دلالت بر توثيق مي كند يا نه ؟ الباني در توضيح اين جمله مي گويد: ثم إن قول ابن عدي : أرجو أنه لا بأس به ليس نصا في التوثيق، ولئن سلم فهو أدنى درجة في مراتب التعديل، أو أول مرتبة من مراتب التجريح، مثل قوله : ما أعلم به بأسا » قول ابن عدي كه درباره رواي مي گويد: أرجو أنه لا بأس به، اين نص در توثيق نيست و اگر چنين چيزي را بپذيريم تنها بيانگر كمترين درجه از مراتب تعديل راوي است و يا اولين مرتبه از مراتب جرح راوي است و اين جمله مانند همان قول خود ابن عدي است كه كه درباره برخي از روات مي گفت من نمي دانيم كه اشكالي در راوي باشد. الباني، سلسلة الأحاديث الضعيفة والموضوعة وأثرها السيئ في الأمة، دار المعارف، الرياض - الممكلة العربية السعودية، الطبعة : الأولى، سنة الطبع : 1412 هـ / 1992 م ج3 ص112

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامي

اولا: اين روايت مرسل است ثانيا: علامه مجلسي بعد از اينكه روايت را مرسل دانسته است در توجيه اين روايت مي گويد: امام باقر عليه السلام مي دانست كه هدف آن زن اين بوده است كه آن پشم را در بهترين جا مصرف كند و فكر كرده بود كه بهترين جا اين است كه به عنوان پرده كعبه استفاده شود ولي امام آن را در بهترين راه يعني ( بين حجاج شيعه ) مصرف كرد .مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج‏17 ؛ ص106، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: دوم، 1404 ق.

ثالثا: در روايات نقل شده است كه هر چيزي كه براي كعبه هديه داده شود مال زوار خانه خداست .به عنوان نمونه يك روايت را ذكر مي كنيم: مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ رُوِيَ عَنِ الْأَئِمَّةِ ع‏.....مَا جُعِلَ‏ هَدْياً لَهَا فَهُوَ لِزُوَّارِهَا.هر چه را كه هديه از جهت كعبه مى‏آورند مى‏بايد كه آن را به زايران كعبه بدهند .شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة ؛ ج‏13 ؛ ص253، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامي؛ خود خداوند در آيه 62 سوره نور مي فرمابد: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذا كانُوا مَعَهُ عَلى‏ أَمْرٍ جامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّى يَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولئِكَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ»
(مؤمنان واقعى كسانى هستند كه به خدا و رسولش ايمان آورده ‏اند و هنگامى كه در كار مهمّى با او باشند، بى ‏اجازه او جايى نمى ‏روند كسانى كه از تو اجازه مى ‏گيرند، براستى به خدا و پيامبرش ايمان آورده ‏اند! در اين صورت، هر گاه براى بعضى كارهاى مهمّ خود از تو اجازه بخواهند، به هر يك از آنان كه مى‏ خواهى (و صلاح مى ‏بينى) اجازه ده، و برايشان از خدا آمرزش بخواه كه خداوند آمرزنده و مهربان است‏)

در اين آيه خداوند با آنكه از افراد خوب سخن مي گويد و با اينكه مي تواند خودش آنها را ببخشد بخصوص كه در آخر آيه مي گويد من بخشنده و مهربانم ولي به رسول خود مي فرمايد: استغفر لهم تو براي آنها استغفار كن من بخشنده ام. يا در آيه ديگري مي فرمايد: « وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحيماً» (نسا/64)
هيچ پيامبرى را نفرستاديم جز آنكه ديگران به امر خدا بايد مطيع فرمان او شوند. و اگر به هنگامى كه مرتكب گناهى شدند نزد تو آمده بودند و از خدا آمرزش خواسته بودند و پيامبر برايشان آمرزش خواسته بود، خدا را توبه ‏پذير و مهربان مى ‏يافتند.

اين آيه تصرح دارد كه در صورت وساطت رسول الله صلي الله عليه و آله توبه آنها قبول مي شد.
در جريان حضرت يعقوب عليه السلام هم فرزندان او وساطت او را براي بخشش الهي مي طلبند و ايشان رد نمي كند بلكه آنها را براي بعد وعده مي دهد. «قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئينَ * قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ ؛ گفتند: اى پدر براى گناهان ما آمرزش بخواه كه ما خطاكار بوده ‏ايم. گفت: از پروردگارم براى شما آمرزش خواهم خواست، او آمرزنده و مهربان است.»
در منابع متعدد اهل سنت، مانند سنن بيهقي و مصنف ابن ابي شيبه روايتي به اين صورت نقل شده است:
«أصاب الناس قحط في زمن عمر رضي الله عنه، فجاء رجل إلى قبر النبي صلى الله عليه و سلم فقال: يا رسول الله! استسق لامتك، فإنهم قد هلكوا، فأتى الرجل في المنام فقيل له : ائت عمر فأقرئه السلام ، وأخبره أنكم مسقون و قل له : عليك الكيس ! عليك الكيس ! فأتى عمر فأخبره فبكى عمر ثم قال : يا رب لا آلو إلا ما عجزت عنه.»
در زمان خلافت عمر، قحطي آمد و مردي نزد قبر پيامبر (صلي الله عليه و سلم) آمد و گفت: يا رسول الله! مردم از بي آبي به هلاکت مي‌رسند، از خداوند بخواه که باران رحمتش را بر مردم ببارد. پيامبر (صلي الله عليه و سلم) به خواب آن شخص آمد و فرمود: برو نزد عمر و از قول من سلام برسان و بشارت بده که باران رحمت بر آنها نازل خواهد شد. آن مرد آمد نزد عمر و خوابش را گفت و عمر هم گريه کرد و ... .
المصنف لإبن أبي شيبة الكوفي، ج7، ص483 ـ فتح الباري لإبن حجر، ج2، ص412 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج44، ص345 وج56، ص489 ـ الدرر السنية في الرد على الوهابية لأحمد زيني دحلان، ص9 - تاريخ الإسلام للذهبي، ج3، ص273 ـ البداية و النهاية لإبن كثير، ج7، ص105 ـ تاريخ الطبري، ج3، ص192 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج8، ص431 ـ الكامل في التاريخ لإبن الأثير، ج2، ص556 ـ الإصابة لإبن حجر، ج6، ص216
اابن حجر عسقلاني در فتح الباري و ابن کثير دمشقي در البداية و النهاية صراحت دارند که روايت صحيح است.

براي توضيحات بيشتر به مطلب «توسل» مراجعه نماييد.

در مورد آيه وسيله هم در كتب روايي ما به امام تاويل شده است براي ما كفايت مي كند. البته كلمه عامي است مي تواند صبر و نماز را هم شامل شود.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

باسلام

دوست گرامي؛ برقعي يك فرد شيعي است كه نسبت به برخي از عقايد شيعه نقدهايي داشته و كتابهايي هم نوشته است ولي در آخر عمر پشيمان شد و از آن عقايد برگشت بطوري كه حتي وهابيون او را تکفير کردند !(بهتر است به کتاب لله ثم للتاريخ ج2 مراجعه کنيد!) لذا او هيچگاه

سني نشد و وصيت كرد در امامزاده‌اي واقع در منطقه كن دفن شود !!!

وي حدود 70 اثر داشته كه در آنها نقدهايي به برخي عقايد شيعه وارد كرده ولي چندين جلد کتاب هم ، به نام او بعد از مردنش و به قلم چند نفر معلوم الحال نوشته شد ! که نويسندگان آنها نيز جايگاه علمي نداشتند ! لذا کتابها بسيار ضعيف نوشته شده است و حتي در حد آقاي برقعي هم نيست !
در مورد آقاي برقعي و سرانجام او مي‌توانيد از شاگرد نزديكش جناب آقاي ورجاني که تا مدتها از بهترين شاگردان ايشان بوده و بعد از 18 سال و بعد از آنکه بسياري از شبهات را نتوانستند پاسخ يابند به مذهب تشيع بازگشتند در وبلاگ «قرآنيان» سوال بفرماييد ، كه نهايت كارشان چه شد ؟ او سني نشده بود و تنها برخي اعتقادات شيعه را منكر شد و بعد توبه كرد.

كتاب تضاد مفاتيح الجنان با قرآن يكي از كتابهاي اوست.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

باسلام

دوست گرامي؛ وفات او در سال 36 هجري، حدود چهل روز بعد از قتل عثمان بوده:
« 961حذيفة بن اليمان حسل بن جابر العبسي ثم الأشهلي حليفهم صاحب السر منعه وأباه شهود بدر استحلاف المشركين لهما روى عنه الأسود وربعي بن حراش وأبو إدريس وطائفة توفي 36 ع »
(الكاشف في معرفة من له رواية في الكتب الستة ، أبو عبدالله الذهبي الدمشقي ، مؤسسة علو - جدة - 1413ه، الطبعة الأولى ، تحقيق : محمد عوامة، ج1 ص315)

«ولي حذيفة إمرة المدائن لعمر فبقي عليها إلى بعد مقتل عثمان وتوفي بعد عثمان بأربعين ليلة »
(سير أعلام النبلاء ، الذهبي أبو عبد الله ، مؤسسة الرسالة - بيروت - 1413 ، الطبعة التاسعة ، تحقيق : شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ج2 ص364)

با سلام

دوست گرامي

در عبارات اين روايت كه طبرسي در الاحتجاج نقل كرده است، اختلافاتي وجود دارد كه نشانگر آن است كه در اصل روايت تغييراتي ايجاد شده است. دليل ما بر اين مطلب چند نكته است:

1-در عبارت احتجاج از زبان خالد خطاب به حضرت علي عليه السلام چنين آمده است: بقتلك يا أمير المؤمنين، در حالي كه خالد، حضرت علي عليه السلام را به عنوان امير مومنان خود قبول نداشت تا بگويد امير المؤمنين. پس محال است چنين چيزي را خالد گفته باشد . بنابراين اين مطلب شاهد بر آن است كه در اصل روايت تغيير رخ داده و نقل به معنا شده است.

2- برخي از علماء مانند عاملى نباطى، همين روايت را با اين عبارت « قال علي ع كذبت‏ أنت‏ أجبن‏ خلقه‏ لست من ذلك» نقل كرده است كه نشان از اختلاف در اصل لفظ روايت است .على من محمد بن على بن محمد بن يونس، الصراط المستقيم إلى مستحقي التقديم، المكتبة الحيدرية - نجف، چاپ: اول، 1384 ق.ج‏1 ؛ ص323

با اين اختلافي كه در عبارات روايت ذكر شد ثابت مي شود كه صدور اين مقطع از روايت طبرسي از زبان حضرت علي عليه السلام قطعي نيست

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات