با سلام

دوست گرامي

احنف بن قيس مي گويد: زماني كه حضرت علي عليه السلام بر اهل بصره وارد شد ، شخصي را بسوي عايشه فرستاد تا به او بگويد كه به مدينه و خانه اش برگردد ولي عايشه تمرد كرد دوباره حضرت فرستاده اي را بسوي عايشه فرستاد و پيغام داد بخدا قسم بر مي گردي يا زناني از طايفه بكر بن وائل كه به همراه آنها شمشيرهاي بران و تيزي است را به سويت بفرستم تا تو را بگيرند زماني كه عايشه اين را ديد از بصره خارج شد و رفت.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامي؛ ما وظيفه تحقيق و پاسخگويي به شبهات را بر عهده داريم شما هم خودتان با كپي كردن مطالب و نمايش در سايتتان وظيفه نشر را بر عهده بگيريد و از ثواب آن بهره مند شويد.

موفق باشيد

گروه پاسخ يه شبهات

(1)

باسلام

دوست گرامي؛ اين مقاله در جواب از انتقادهاي اهل سنت به مساله ارتباط با اموات نوشته شده لذا سعي و تلاش ما اين است كه با استفاده از روايات و نظرات علماي آنها به نقد اعتقاد آنها و اثبات اعتقاد خود بپردازيم و اين تفسير مطابق صحيح مسلم و بخاري و مفسران اهل سنت مانند آلوسي است.

آيه اي كه در مورد حضرت عيسي عليه السلام ذكر كرديد هم به هيچ وجه بر اينكه ايشان الان وفات كرده اند دلالت ندارد مضاف بر اينكه آيات زير نظر ما را تاييد مي كند:

«وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا المَْسِيحَ عِيسىَ ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ مَا قَتَلُوهُ وَ مَا صَلَبُوهُ وَ لَكِن شُبِّهَ لهَُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِى شَكٍ‏ّ مِّنْهُ مَا لهَُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنّ‏ِ وَ مَا قَتَلُوهُ يَقِينَا(157) بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَ كاَنَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا(158) وَ إِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلَّا لَيُؤْمِننَ‏َّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيهِْمْ شهَِيدًا(159) ؛ و اين گفتارشان كه ما مسيح عيسى بن مريم را كشتيم، با اينكه فرستاده خدا بود ولى نه او را كشتند و نه به دار آويختند بلكه از ناحيه خدا امر بر آنان مشتبه شد و آنها كه در باره وى اختلاف كردند هنوز هم در باره عيسى در شكند، اگر ادعاى علم مى‏ كنند دروغ مى ‏گويند، مدركى جز پيروى ظن ندارند و به يقين او را نكشته ‏اند (157).بلكه خدا وى را به سوى خويش بالا برد و عزت و حكمت صفت خداست (158).هيچ فردى از اهل كتاب نيست مگر آنكه قبل از مرگ او بطور حتم به عيسى ايمان مى ‏آورد و عيسى در قيامت عليه آنان گواه خواهد بود (159). »
در اين آيات چنانكه مشاهده مي فرماييد خداوند تصريح دارد كه او را به قتل نرسانده اند و خداوند ايشان را به آسمان برده و تمام اهل كتاب قبل از موت او به او ايمان مي آورند و تا اين محقق نشود او نخواهد مرد و تا به حال اينگونه محقق نشده است پس ايشان تا روز قيام حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف زنده اند و پس از قيام، اين حقيقت كه اهل كتاب همه به ايشان ايمان بياورند، محقق خواهد شد و سپس از دنيا خواهند رفت و جالب اين است كه در ادامه خداوند مي فرمايد: «يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيهِْمْ شهَِيدًا» يعني روز قيامت او گواه آنها خواهد بود و اين آيه اطلاق دارد و تمام مسيحيان را شامل مي شود و قابل جمع با آيه 117 مائده هم مي باشد چون مرگ ايشان بعد از ظهور خواهد بود.

آيه 55 سوره روم هم خود خداوند در ادامه آيه مي فرمايد كه اين گفته آنها دروغ است.«كَذَالِكَ كاَنُواْ يُؤْفَكُون‏»

اما بيان ما در مورد آيه 117 مائده سخن ما ترجمان اين قسمت آيه بوده است كه مي فرمايد: «كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهيداً ما دُمْتُ فيهِم‏» كه در اين قسمت بين ما و شما اختلافي نيست.

آيه 101 توبه در مورد نفي علم استقلالي رسول الله صلي الله عليه و آله است و الا با بسياري از آيات در تنافي خواهد بود مانند : (سوره بقره آيه 143، سوره آل عمران آيه 49، سوره نساء آيه 41 و 69 و 158 و 159، سوره نحل آيه 84، سوره زمر آيه 69، سوره اعراف آيه 6، سوره مائده آيه 117، سوره زخرف آيه 86، سوره فرقان آيه 30و...) يكي از صريح ترين اين آيات اين آيه است كه حضرت عيسي عليه السلام مي فرمايد: «َ و أُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكلُُونَ وَ مَا تَدَّخِرُونَ فىِ بُيُوتِكُمْ ؛ من حتي بدانچه در خانه‏ هايتان ذخيره كرده ‏ايد(علم دارم و مي توانم) شما را با خبر كنم.» و همچنين رواياتي مانند آنچه ذهبي در سير اعلام النبلا دارد دلالت دارد كه ايشان آنها را مي شناخته اند پس منظور علم استقلالي است و الا خداوند ايشان را بر آنها آگاه نموده است روايت اين است: « وَكانَ النّبيّ صلي الله عليه و آله وسلم قد أسرّ إلي حذيفة أسماء المنافقين ؛ پيامبر به حذيفه نامهاي منافقين را گفته بود.» (سير اعلام النبلاء ، ج2 ، ص364)
روايات جريان افك هم به دلايل مختلف با اشكال همراهند مي توانيد به تفسير الميزان و نمونه و... مراجعه نماييد.

در مورد علم غيب هم سخن شما را قبول نداريم بلكه اعتقاد شيعه اين است كه معصومين علم غيب دارند و در اختيار آنهاست اما استقلالي نيست بلكه خدا به آنها داده و هر گاه صلاح بدانند از آن استفاده مي كنند اينطور نيست كه آن به آن غيب بر آنها مكشوف باشد و هميشه در حال مشاهده آن باشند همچنين در زندگي روزمره بر طبق آن عمل نمي كنند چنانكه مرحوم كليني رحمة الله عليه در كتاب شريف كافي اين روايت صحيح السند را نقل مي‌كند كه رسول الله صلي الله عليه و آله فرمود: «إِنَّمَا أَقْضِي بَيْنَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَ الْأَيْمَانِ وَ بَعْضُكُمْ أَلْحَنُ بِحُجَّتِهِ مِنْ بَعْضٍ فَأَيُّمَا رَجُلٍ قَطَعْتُ لَهُ مِنْ مَالِ أَخِيهِ شَيْئاً فَإِنَّمَا قَطَعْتُ لَهُ بِهِ قِطْعَةً مِنَ النَّارِ ؛ و ...من در ميان‌ شما با استناد به‌ شاهد و يمين قضاوت‌ مي‌کنم‌ . برخي‌ از شما در اثبات‌ادعاي‌ خود از ديگري زيرک‌تر است‌ ؛ پس هر كدام از شما اگر از مال‌ برادرش‌ چيزي‌ را به‌ سود او گرفتم‌ و به‌او دادم‌ [ در حالي كه خود شما مي‌دانيد كه مال شما نيست ] آن‌ مال‌ همانند پاره‌اي‌ از آتش‌ است‌ .»
(الكافي - الشيخ الكليني - ج 7 - ص 414 . تهذيب الأحكام - الشيخ الطوسي - ج 6 - ص 229)

در مورد علم غيب در مقاله «آيا امام حسن(عليه السلام) مى دانست كه ظرف شير يا آب زهرآلود است؟» به تفصيل بياناتي آمده است. يكي از فوايد اين علم، استفاده از آن به هنگام انكار نبوت يا امامت ايشان است.

آيه 188 اعراف هم منظور علم غيب استقلالي است چنانكه «الا ما شاءالله» بر آن تصريح دارد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)