با سلام

دوست گرامی

در این خصوص به قسمت نظرات این مقاله رجوع کنید

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

در این خصوص به قسمت نظرات این آدرس رجوع کنید

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامی
در روايتي که در منابع اهل سنت ابو بکر آن را نقل می کند بحث ارث مالی می باشد و این امر به قرینه انتهای روایت «ما ترکناه صدقه » کاملا مشخص است .اما در روايات شيعه منظور از وراثت در جمله ان الانبیاء لم یورثوا بحث وارثت مالی نیست بلکه این سخن از مدلول روایت بیگانه است و منظور ارث بردن علما از پیامبران ، چیزهایی همانند درهم و دینار نیست بلکه ارث پیامبران برای علما همانا احادیث و علم ایشان می باشد .ارث نگذاشتن درهم و دینار از طرف پیامبران برای علما دلیل بر نفی ارث گذاشتن پیامبران برای خویشان خودشان نیست و صدر و ذیل روایت نیز در صدد نفی این امر نیست بلکه تخصیصا در مورد ارث پیامبران برای علما سخن گفته است و کاربر لفظ ارث در اینجا صرفا مشترک لفظی می باشد .
و اصل ان چيزي که در روایات شیعه آمده چنین است که شان انبیاء بالاتر از این است که ارث آنها منحصر در مال دنیوی و میراث مادی باشد بلکه اصل و عمده و اکثر آنچه که از انبیاء به یادگار می ماند علم و حکمت یعنی میراث معنوی می باشد و این همانی است که انبیاء برای علما بجا می گذارند .
محمد صالح مازندرانی در شرح این جمله روايت کافي چنین می گوید :
هذا ينافي ظاهرا ما دل من الآيات والروايات على إيراثهم. والجواب: أن المراد أن الأنبياء لم يكن من شأنهم وعاداتهم جمع الأموال والأسباب كما هو شأن أبناء الدنيا، وهذا لا ينافي إيراثهم ما كان في أيديهم من الضروريات كالمساكن والمركوب والملبوس ونحوها .
این سخن ظاهرا در تنافی با ظاهر آیات و روایاتی که در باب ارث گذاشتن پیامبران می باشد و جواب این است که – مراد روایت این چنین است که - شان و عادت انبیاء بر جمع کردن اموال و اسباب آنچنان که شان و شئونات ابناء دنیا ( دنیا پرستان) می باشد نیست و این امر تنافی ارث گذاشتن آنها از آنچه که از ضروریات در نزدشان بوده همانند خانه و مرکب و لباس و غیره نمی باشد .
اصول الکافی ج 2 ص 26
در شرح تجريد نيز در خصوص چنين رواياتي آمده است
و نظير اين است كه گويند ميراث دهقان گاو خر و گوسفند و شتر است و ميراث بازرگان الماس و لعل و مرواريد و گوهر.
شرح فارسى تجريد الاعتقاد، متن، ص: 523
در حقيقت عمده و اکثر میراث اینان چنین است ، نه آنکه از بازرگان هیچگاه حیوان و مرکبی باز نمی ماند و دهقان هیچگاه گوهر و جواهر به ارث نمی گذارد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

طبق آیات و روایات، عصمت از شرايط جدانشدنى امامت است.یعنی اگر امر دائر شو.دائر شود بین امامت یکی از خلفا و حضرت علی علیه السلام که معصوم هستند، بی شک حق امامت از آن کسی است که معصوم و مصون از خطا و اشتباه هست
به عبارت دیگر طبق آیات، رهبرى و امامت جامعه اسلامی، می بایست به دست معصوم و به دور از هر گونه آلودگی باشد. از جمله آیاتی که به آن اشاره کردیم، آیه 124 سوره بقره بود که به امامت ابراهیم(ع) اشاره شده است. ابراهیم (ع) در حالیکه مقام نبوت و رسالت را داشت، در اواخر عمر و پس از پشت سر گذاشتن آزمایش های سخت، به مقام امامت نایل شد که در آخر آِیه آمده است که عهد من به ظالمین نمی رسد این نشان از این دارد که باید امام معصوم باشد

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

شکي نيست که پیامبر (ص) ائمه (ع) از علم غيب با خبر هستند اما بايد به اين نکته توجه داشت که هر چند پيامبران و امامان معصوم از علم غيب برخوردارند و به وقايع گذشته و حوادث حال و آينده آگاهي دارند؛ اما تكليف آنان مانند ساير افراد بشر، بر اساس علم عادي است و علم غيب براي آنان، تكليفي ايجاد نميكند. به عنوان مثال، امام بر اساس علم عادي خود، ميوه اي را پيش روي خود ميبيند كه مانعي از خوردن آن نيست و تناول آن جايز است؛ هر چند بر اساس علم غيب، از مسموم بودن آن آگاهي دارد. در خصوص امام حسین علیه السلام نیز چنین است

ثانيا: هرچند امام‌ شهادت‌ خود را بداند، ولي بايد به‌ وظيفه‌عادي‌اش‌ عمل‌ كند و شروط‌ متعارف‌ را در نظر بگيرد و رفتار خود را بر آنها تطبيق‌كند، و اگر امام‌ بخواهد در برخورد با مردم‌ با علم‌ خود عمل‌ كند؛ در اين‌ صورت‌ نظم‌ اجتماعي‌ به‌ هم‌مي‌خورد.
ثالثا: شهادت‌ در راه‌ خدا آرزوي‌ بزرگان خداست‌ و بالاترين‌ عبادت‌ها است و بسياري‌ از شهدا، از جنگ‌ بدر كه‌ نخستين‌ جنگ‌ كفر با اسلام‌است‌ تا امروز، از شهادت‌ خود با قراين‌ و شواهدي‌ كه‌ بوده‌ آگاهي‌ داشتند و با اين‌ علم‌ وآگاهي‌ به‌ استقبال‌ آن‌ رفتند و اين‌ آرزو و پيشوازي‌ شهادت‌، مورد تحسين‌ و تقدير پيامبر وامامان‌ و تمام‌ عقلاي‌ بوده‌ است‌.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامی

در کتاب النهاية ونكتها علامه حلی و دیگران به وجود این کتاب برای کراجکی اشاره کرده اند:

نقلا عن النجاشي وقال : إن الكراجكي أدرجها باختصار في كتابه كنز الفوائد وهو مشتمل على تمام مباحث الأصول .
النهاية ونكتها
نويسنده : الشيخ الطوسي – المحقق الحلي ص134
موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

در کجای مقاله ما به عایشه توهین کردیم اتفاقا ما مخالف توهین هستیم و مطالبی نیز اگر در این مقاله نقل شده شما احساس می کنیدتوهین است این را بزرگان شما باید پاسخ بدهند که این روایت چرا در معتبرترین کتب اهل سنت نقل شده است!

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات