به گزارش شبستان ، مسجد كوفه يكي از مساجد چهارگانه بزرگ جهان اسلام است كه در شهر كوفه عراق ساخته شده است. اين مسجد در 12 كيلومتري شمال شهر نجف واقع است،گفته مي شود، اين مسجد ابتدا توسط حضرت آدم ساخته شده و پس از مسجدالحرام قديمي ترين مسجد جهان است. در دهه هاي اول هجري قمري اين مسجد توسط سعد بن ابي وقاص بازسازي و سپس توسط علي ابن ابي طالب مركزي مهم براي خلافت در نظر گرفته شد. مقبره برخي از بزرگان و علماي ديني در آنجا قرار دارد، گفته مي شود پس از ظهور حجت بن حسن (عجل الله تعالي فرجه)، اين مسجد وسعت بسياري مي يابد.

مسجد كوفه كه در آغاز براي استقرار رزمندگان اسلام بوجود آمد بر كانون مركزي مسجد شكل گرفت و نخستين محل آن كه جزو مساجد چهارگانه به شمار مي رود مسجد بود، اين مكان مدتي محل تفسير آيات قرآن، بيان سنت رسول خدا(صلي الله عليه و آله) و عرضه معارف اسلام و پايگاه ارشادها و هدايت ها و خروش هاي حضرت علي(عليه السلام) بوده است، در همين مسجد آن حضرت از دو چهرگان و مؤمنان سست ايمان گلايه مي كند و زمينه حركت و مبارزه با پيمان شكنان (ناكثين) و ستم پيشگان(قاسطين) و آشوب طلبان(مارقين) را فراهم آورد و سرانجام در محراب همين مسجد در سپيده دم نوزدهم رمضان سال چهلم هجري به شهادت رسيد.

در مسجد كوفه امام حسن مجتبي(عليه السلام) ضمن خطابه اي تاريخي از اهل بيت و حق مسلم آنان در خلافت سخن گفت و چون احساس كرد معاويه دست به عصيان زده و افرادي را براي اخلال گري تقويت مي كند در پاسخ به اين ستيزه جويي مؤمنان را بسيج كرد تا با معاويه به نبرد برخيزند، اما به دليل شرايطي كه در سپاه خود مي ديد و تبليغات منفي امويان و نفوذ خوارج و وابستگان دشمنان در ميان نيروهاي مردمي، امام جنگ را ترك كرد و به صلح روي آورد، طرفين در مسجد كوفه اجتماع كردند و امام با بزرگواري و متانت خاصي بر منبر مسجد قرار گرفت، در بخشي از بيانات خويش فرمود: معاويه چنين وانمود كرده كه او را شايسته خلافت ديده ام ولي او دروغ مي گويد، بر اساس قرآن و قضاوت رسول اكرم(صلي الله عليه و آله) ما از همه كس به حكومت اولي تريم.

مختاربن ابو عبيده ثقفي براي مجازات جنايتكاران اموي كه در كربلا شرارت كرده و كارنامه اي ننگين از خود به جاي نهاده بودند، در كوفه قيام كرد، مركز خيزش وي مسجد جامع اين شهر است، او پس از مسلط شدن بر اوضاع شهر، در مسجد مذكور براي مردم خطبه اي حماسي خواند. سپس مراسم بيعت با وي با شور و هيجان وصف ناپذيري آغاز شد.

فضيلت مسجد كوفه
علماي شيعه و سني در فضيلت مسجد كوفه بر ديگر مساجد (به جز مسجدالحرام و مسجدالنبي (صلي الله عليه و آله)) به تفصيل سخن گفته اند. از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) روايت شده است كه مسجد كوفه مسجد پربركتي است كه خداوند آن را براي اهلش برگزيده است و روز قيامت براي نمازگزارش شفاعت مي كند.

اصبغ بن نباته نقل كرده است كه امام علي (عليه السلام)فرمود: اي مردم كوفه، خداوند متعال چيزي به شما عطا كرد كه به هيچ كس نداده است؛ مسجد و عبادتگاه شما را برتري داد كه در آن خانه آدم (عليه السلام)و نوح(عليه السلام) و ادريس (عليه السلام) و مصلاي حضرت ابراهيم (عليه السلام) و برادرم خضر (عليه السلام) و مصلاي من است و يكي از چهار مسجد با فضيلت است.

در روز قيامت اين مسجد شبيه شخص محرِمي كه لباس پوشيده، آورده مي شود و براي اهل خود و نمازگزارش شفاعت مي كند و زماني مي رسد كه اين مسجد، مصلاي حضرت مهدي (عليه السلام) و هر مؤمني است و اگر مردم بركت آن را مي دانستند، از چهارگوشه جهان حتي با كشيدن خود بر روي برف و يخ به اين مسجد مي آمدند.

برخي از روايات سجده گاه ملائك بر آدم (عليه السلام) را در پشت مسجد كوفه مي دانند. بنا بر بسياري از روايات اسلامي، حضرت نوح نبي (عليه السلام) در كوفه سكونت داشته اند.

مسجد كوفه بنا بر روايات، پس از مسجد الحرام در مكه و مسجد النبي در مدينه، مهمترين مسجد جهان اسلام بوده و برخي كرامت آنرا از مسجد الاقصي نيز بالاتر دانسته اند. غالب احاديث معراجيه از نماز خواندن رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله) در شب معراج را در مسجد كوفه ياد كرده اند.

امير المؤمنين علي(عليه السلام) پس از جنگ صفين و در كوفه مستقر مي شوند. ايشان مقر حكومت خود را مسجد كوفه قرار داده و تمامي امور از قضاوت، حكومت و عبادت را در آنجا انجام مي دادند.

اهميت مسجد مقدس كوفه
1. از روايات به دست مي آيد همان طور كه مسجد الحرام از زمان خلقت آدم و قبل از آن مورد توجه خدا، ملائكه و انبياء و صالحان بوده است، مسجد كوفه هم مورد توجه و از قداست خاصي برخوردار بوده است.

2. چنانكه مسافر مي تواند نماز را در مسجدالحرام، كربلا(حرم امام حسين (عليه السلام)) و مسجدالنبي تمام يا شكسته بخواند. در مسجد كوفه هم مي تواند تمام يا شكسته بخواند.

3. همانطور كه مسجدالحرام (كعبه) حرم امن الهي، و كربلا هم داراي حائر، و مدينه هم داراي حد و حريم است، مسجد كوفه هم داراي حدود و حريم است.

4. چنان كه كربلا قطعه اي از بهشت است و مسجدالحرام، مسجد پيامبر (ص) و بيت المقدس از قصرها و باغ هاي بهشتي هستند، مسجد كوفه هم از باغ هاي بهشتي است.

5. همان طور كه زائر مسجدالحرام، كعبه و زائر كربلا پس از بازگشت گناهانشان بخشيده مي شود، همچنين اگر كسي وارد مسجد كوفه شود، آمرزيده است زيرا نوح در مسجد كوفه كه خانه اش در آنجا قرار داشته از خدا طلب مغفرت طلبيد، فرمود: "رب اغفرلي و لوالدي و لمن دخل بيتي مؤمنا".

6. همانطوري كه پيامبران متعددي از كربلا عبور كردند و همچنين پيامبران و وصي پيامبراني در كربلا و مسجد الحرام مدفون مي باشند، انبياء فراواني هم در كوفه و در مسجد كوفه نماز خوانده اند و سيصد و هفتاد پيامبر و ششصد وصي در آنجا دفن شده اند.

7. از آنجا كه مسجد كوفه و شهر كوفه داراي قداست خاصي است و با توجه به عنايت خداوند و فرشتگان و انبياء، به مسجد كوفه و اينكه در روايات آمده است، شهر كوفه مركز حكومت امام زمان (عجل الله تعالي فرجه) و مسجد كوفه، مركز ستاد فرماندهي حضرت است و با توجه به اينكه حضرت آدم در وسعت زيادي اقدام به بناي اين مسجد كرده است، چنين برداشت مي شود كه خداوند تبارك و تعالي با عنايت به ظهور امام زمان از قبل اين منطقه را براي حكومت جهاني آن حضرت مهيا كرده است و مسجد كوفه محل نماز امام زمان(عجل الله تعالي فرجه) مي شود.

مفضل بن عمر از امام صادق (عليه السلام) درباره محل حكومت حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه) سوال كرد. آن حضرت فرمود: محل حكومت ايشان شهر كوفه است و محل حكومت آن حضرت مسجد جامع كوفه است.

توسعه مساجد به ويژه مسجد كوفه در حكومت حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه)
از آنجا كه مردم و شيعيان و عاشقان فراواني جهت درك فيض حضور آن حضرت و بودن در جوار آن حضرت از اطراف و اكناف كوفه خواهند آمد و براي اينكه شيعيان بتوانند به راحتي در نماز جماعت شركت كنند، مسجد كوفه توسعه پيدا مي كند و هزار در به داخل مسجد كوفه باز مي شود.

امام صادق (عليه السلام)مي فرمايد: هنگامي كه قائم ما قيام كند در پشت كوفه مسجدي را بنا خواهد كرد كه هزار در دارد كه خانه هاي كوفه را به رود فرات در كربلا متصل مي كند.

امام علي (عليه السلام) مي فرمايد: "روزي برسد كه كوفه به حيره وصل شود و زمين هاي آن چنان مرغوبيتي پيدا كند كه يك ذراع زمين آن به چند اشرفي فروخته شود و مسجدي در حيره بنا شود كه داراي 500 درب باشد و نمايندة قائم در آن نماز بگزارد، زيرا مسجد كوفه براي آنها تنگ خواهد بود".

مسجد كوفه و قامت رعناي حضرت علي (عليه السلام)
كوفه بر قامت مولا ايستاده بود؛ بي آنكه يك بار از خود بپرسد اين كيست كه مرا اين چنين تاب آورده است؟! اين كيست كه ناله يتيمان مرا پاسخ داده و نگذاشته هيچ تهي دستي بي پناه بماند؟! كيست كه از فانوس هاي روشن هدايتش، شهر روشن شده است و خطبه هاي آسماني اش، بهشت را بشارت مي دهد؟

مرد مي آيد؛ تنها و استوار، خود، تنها سايه سار وسعت خويش است. او نيامده بود كه بماند. پرنده ترين نسل آدم بود. چگونه مي توانست در اسارت خاك بماند؟ زهرآلوده ترين شمشير، به دستان شقي ترين انسان، انتظار او را مي كشيد، انتظار حيدر خيبرشكن را. بايد برود؛ پس ضربت شمشير را مرهم زخم هايش مي داند؛ اگرچه هيچ كس نتواند بفهمد معناي لبخند مولا در خضاب خون سرش و سرودن «فزت برب الكعبه» را. اگرچه هيچ كس نتواند لذت مرگ را در نظر مولا درك كند كه مولا چرا انتظار مرگ را مي كشيد؟

مسجد كوفه ببين عزم سفر كرد علي
با دلي خون ز تو هم قطع نظر كرد علي
مسجد كوفه مگر مسجدالاقصايي تو
كه ز محراب تو تا عرش سفر كرد علي
رفت آن شب كه به مهماني امّ كلثوم
دخترش را ز غمي سخت خبر كرد علي
خبر از كشتن خود داد به تكبير و فسوس
هر زمان جانب افلاك نظر كرد علي
كس چو او روزه يك ساعته هرگز نگرفت
چون كه افطار به هنگام سفر كرد علي
گرچه جانش سفر تير بلا بود، آخر
پيش شمشير ستم فرق سپر كرد علي
ريخت بر دامن محراب ز فرق سر او
آنچه اندوخته از خون جگر كرد علي
گرچه در هر نفسي بود علي را معراج
غوطه در خون زد و معراج دگر كرد علي