«ابن زولاق» از مورخان قدیمی و بزرگ مصر است. او در سال 386 قمری در هشتاد سالگی از دنیا رفت. ذهبی او را چنین توصیف می کند:

«ابْنُ زُوْلاَقٍ أَبُو مُحَمَّدٍ الحَسَنُ بنُ إِبْرَاهِیْمَ المِصْرِیُّ الشَّیْخُ، العَلاَّمَةُ، المُحَدِّثُ، المُؤَرِّخُ، ... صَاحِبُ التَّصَانِیْفِ»

ابن زولاق ابومحمد حسن بن ابراهیم او اهل مصر است. او مردی بزرگ در علم و دانش، علامه، محدث و مورخ و دارای تصانیف بسیار است.

ذهبی، شمس الدین ابوعبدالله، سیر أعلام النبلاء، ج32، ص: 47، مجموعة محققین بإشراف شعیب الأرناؤوط، مؤسسة الرسالة، 23 جلد

ابن زولاق در فرازی از کتاب «تاریخ مصر درباره خاندان شیعه می نویسد:

«کان أهل مصر یکتبون بمسائلهم إلى جعفر بن محمد الصادق _{رضی الله عنه،} ولا یعدلون عن فتیاه. ولما قدم علیهم إسحاق بن جعفر بن محمد حَفُّوا به کالکعبة»

اهل مصر سوالات شرعی خود را با نامه نگاری از امام صادق _{علیه السلام} استفتاء می کردند و نظر هیچ عالم دیگر_ همانند شافعی یا ابوحنیفه_ را با آن برابر نمی دانستند. وقتی اسحاق فرزند امام صادق _{علیه السلام} به مصر وارد شد، آنها بسان کعبه دور او حلقه زدند.

با آنکه اهل مصر دین خود را بر اساس فقه جعفری تنظیم می کردند همواره از محبین آل محمد _{صلی الله علیه و آله} بودند، ما شاهد تقابل فکری دشمنان اهل بیت _{علیهم السلام} با شیعیان آن دیار هستیم.

ابن زولاق به ماجرای  «لیث بن سعد» با «عبدالله بن لهیعة» می پردازد و می نویسد:

 «کان اللیث بن سعد فقیه مصر، لمّا أحرقت دار عبد الله بن لهیعة، أرسل إلیه اللیث بألف دینار وقال: استعن بهذهِ واعفنا من فضائل علی بن أبی طالب، فأخذها عبد الله بن لهیعة وانفذ إلیه حدیثاً من فضائل علی _{رضی الله عنه} لیغیظ به اللیث»

لیث بن سعید از فقهای بزرگ مصر است. وقتی خانه عبدالله بن لهیعة آتش گرفت، او هزار دینار برای او فرستاد و گفت: این طلاها را بگیر و در عوض دیگر فضائل علی بن ابی طالب _{علیه السلام} را نقل نکن! عبدالله بن لهیعة دینارها را گرفت و یکی از احادیث فضیلت حضرت علی _{علیه السلام} را برای لیث فرستاد

به تصویر کتاب در زیر توجه کنید:

بر اساس گزارش فوق، دشمنان اهل بیت _{علیهم السلام} برای جلوگیری از نشر فضائل امیرالمومنین _{علیه السلام} اقدام به رشوه دادن نیز می کردند.

چه عاملی باعث شده است که برخی از علمای بزرگ اهل سنت، توان شنیدن فضائل حضرت علی _{علیه السلام} را ندارند؟ نشر فضائل آن حضرت چه ضرری به دین و دنیای آنها وارد می کرد؟ آیا جلوگیری از بیان فضائل دشمنی با آن حضرت نیست؟ دشمنی با حضرت علامت نفاق نیست؟