حَدثنِی مُحَمَّد بن عبد الله قَالَ حَدثنَا أَبُو دَاوُد عَن شُعْبَة قَالَ لقد حَدثنَا الحکم عَن عبد الرَّحْمَن بن أبی لیلى عَن عَلیّ بِشَیْء لَو حدثتکم لرقصتم وَالله لَا تسمونه منی أبدا ... وَحدثنَا بِهِ مَحْمُود بن غیلَان مثله وَقَالَ لترفضتم قَالَ أَبُو عَبْد الرَّحْمَن وَهُوَ أشبه ؛ شعبه نقل کرده : من از ابن ابی لیلی روایاتی پیرامون علی بن ابی طالب علیه السلام شنیده ام که اگر برای شما نقل کنم، همه شما رافضی خواهید شد.
اما یک نکته مهم؛ جدای از آنکه نواصب در طول تاریخ با تهمت به پیروان اهل بیت علیهم السلام، مذهب حقه شیعه را مذهب باطلی معرفی کرده اند و حتی عده ای جاهل آن را زائیده عبد الله بن سبأ دانسته اند و عده ای دیگر این مذهب حقه را از کارهای پادشاهان صفوی می دانند، اما با وجود این تهمت ها باید از مدعیان سنت پرسیده شود؛ مگر شعبه چه مطالبی از امیرالمؤمنین علیه السلام شنیده بوده که اگر جامعه اهل سنت از آن آگاهی می یافتند، به مذهب اهل بیت علیهم السلام مشرف می شدند؟
همچنین با سخنان شعبه می شود که اهل سنت و علمای آنان در طول تاریخ از انتشار مذهب امامیه ترس شدید و وحشت فراوان داشته اند! چراکه اگر مسلمانان صدای پیروان اهل بیت علیهم السلام را می شنیدند، قطعاً به اسلام واقعی که همان اطاعت و پیروی از قرآن و اهل بیت علیهم السلام است، روی می آوردند.
