2024 March 19 - سه شنبه 29 اسفند 1402
ماجراي شهادت علي عليه السلام
کد مطلب: ٥٩١٩ تاریخ انتشار: ٠٥ خرداد ١٣٩٨ - ٢٣:٠٠ تعداد بازدید: 13390
يادداشت » عمومي
ماجراي شهادت علي عليه السلام

"تهدمت و الله اركان الهدي و انطمست اعلام التقي و انفصمت العروة الوثقي قتل ابن عم المصطفي ..."

(نداي آسماني)

علي عليه السلام پس از خاتمه جنگ نهروان و بازگشت به كوفه در صدد حمله به شام بر آمد و حكام ايالات نيز در اجراي فرمان آن حضرت تا حد امكان به بسيج پرداخته و گروه هاي تجهيز شده را به خدمت وي اعزام داشتند.

تا اواخر شعبان سال چهلم هجري نيروهاي اعزامي از اطراف وارد كوفه شده و به اردوگاه نخيله پيوستند، علي عليه السلام گروه هاي فراهم شده را سازمان رزمي داد و با كوشش شبانه روزي خود در مورد تأمين و تهيه كسري ساز و برگ آنان اقدامات لازمه را به عمل آورد، فرماندهان و سرداران او هم كه از رفتار و كردار معاويه و مخصوصا از نيرنگ هاي عمرو عاص دل پر كينه داشتند در اين كار مهم حضرتش را ياري نمودند و بالاخره در نيمه دوم ماه مبارك رمضان از سال چهلم هجري علي عليه السلام پس از ايراد يك خطابه غراء تمام سپاهيان خود را به هيجان آورده و آنها را براي حركت به سوي شام آماده نمود ولي در اين هنگام تقدير، سرنوشت ديگري را براي او نوشته و اجراي طرح وي را عقيم گردانيد.

فراريان خوارج، مكه را مركز عمليات خود قرار داده بودند و سه تن از آنان به اسامي عبدالرحمن بن ملجم و برك بن عبدالله و عمرو بن بكر در يكي از شب ها گرد هم آمده و از گذشته مسلمين صحبت مي كردند، در ضمن گفتگو به اين نتيجه رسيدند كه باعث اين همه خونريزي و برادر كشي، معاويه و عمرو عاص و علي عليه السلام مي باشند و اگر اين سه نفر از ميان برداشته شوند مسلمين به كلي آسوده شده و تكليف خود را معين مي كنند، اين سه نفر با هم پيمان بستند و آن را به سوگند مؤكد كردند كه هر يك از آنها داوطلب كشتن يكي از اين سه نفر باشد. عبدالرحمن بن ملجم متعهد قتل علي عليه السلام شد، عمرو بن بكر عهده دار كشتن عمرو عاص گرديد، برك بن عبدالله نيز قتل معاويه را به گردن گرفت و هر يك شمشير خود را با سم مهلك، زهر آلود نمودند تا ضربتشان مؤثر واقع گردد نقشه اين قرار داد به طور محرمانه و سري در مكه كشيده شد و براي اين كه هر سه نفر در يك موقع مقصود خود را انجام دهند شب نوزدهم ماه رمضان را كه شب قدر بوده و مردم در مساجد تا صبح بيدار مي مانند براي اين منظور انتخاب كردند و هر يك از آنها براي انجام ماموريت خود به سوي مقصد روانه گرديد، عمرو بن بكر براي كشتن عمرو عاص به مصر رفت و برك بن عبدالله جهت قتل معاويه رهسپار شام شد ابن ملجم نيز راه كوفه را پيش گرفت.

برك بن عبد الله در شام به مسجد رفت و در ليله نوزدهم در صف اول نماز ايستاد و چون معاويه سر بر سجده نهاد برك شمشير خود را فرود آورد ولي در اثر دستپاچگي شمشير او به جاي فرق معاويه بر ران وي اصابت نمود.

معاويه زخم شديد برداشت و فورا به خانه خود منتقل و بستري گرديد و ضارب را نيز نزد او حاضر ساختند، معاويه گفت تو چه جرأتي داشتي كه چنين كاري كردي؟

برك گفت امير مرا معاف دارد تا مژده دهم: معاويه گفت مقصودت چيست؟ برك گفت همين الان علي را هم كشتند: معاويه او را تا تحقيق اين خبر زنداني نمود و چون صحت آن معلوم گرديد او را رها نمود و به روايت بعضي (مانند شيخ مفيد) همان وقت دستور داد او را گردن زدند.

چون طبيب معالج زخم معاويه را معاينه كرد اظهار نمود كه اگر امير اولادي نخواهد مي توان آن را با دوا معالجه نمود و الا بايد محل زخم با آهن گداخته داغ گردد، معاويه گفت تحمل درد آهن گداخته را ندارم و دو پسر (يزيد و عبدالله) براي من كافي است. (1)

عمرو بن بكر نيز در همان شب در مصر به مسجد رفت و در صف اول به نماز ايستاد اتفاقا در آن شب عمرو عاص را تب شديدي رخ داده بود كه از التهاب و رنج آن نتوانسته بود به مسجد برود و به پيشنهاد پسرش قاضي شهر را براي اداي نماز جماعت به مسجد فرستاده بود!

پس از شروع نماز در ركعت اول كه قاضي سر به سجده داشت عمرو بن بكر با يك ضربت شمشير او را از پا در آورد، همهمه و جنجال در مسجد بلند شد و نماز نيمه تمام ماند و قاتل بدبخت دست بسته به چنگ مصريان افتاد، چون خواستند او را نزد عمرو عاص برند مردم وي را به عذابهاي هولناك عمرو عاص تهديدش مي كردند عمرو بن بكر گفت مگر عمرو عاص كشته نشد؟ شمشيري كه من بر او زده ام اگر وي از آهن هم باشد زنده نمي ماند مردم گفتند آن كس كه تو او را كشتي قاضي شهر است نه عمرو عاص!!

بيچاره عمرو آن وقت فهميد كه اشتباها قاضي بي گناه را به جاي عمرو عاص كشته است لذا از كثرت تأسف نسبت به مرگ قاضي و عدم اجراي مقصود خود شروع به گريه نمود و چون عمرو عاص علت گريه را پرسيد عمرو گفت من به جان خود بيمناك نيستم بلكه تأسف و اندوه من از مرگ قاضي و زنده ماندن تست كه نتوانستم مانند رفقاي خود مأموريتم را انجام دهم! عمرو عاص جريان امر را از او پرسيد عمرو بن بكر مأموريت سري خود و رفقايش را براي او شرح داد آنگاه به دستور عمرو عاص گردن او هم با شمشير قطع گرديد بدين ترتيب مأمورين قتل عمرو عاص و معاويه چنانكه بايد و شايد نتوانستند مقصود خود را انجام دهند و خودشان نيز كشته شدند.

اما سرنوشت عبدالرحمن بن ملجم: اين مرد نيز در اواخر ماه شعبان سال چهلم به كوفه رسيد و بدون اين كه از تصميم خود كسي را آگاه گرداند در منزل يكي از آشنايان خود مسكن گزيد و منتظر رسيدن شب نوزدهم ماه مبارك رمضان شد، روزي به ديدن يكي از دوستان خود رفت و در آنجا زن زيباروئي به نام قطام را كه پدر و برادرش در جنگ نهروان به دست علي عليه السلام كشته شده بودند مشاهده كرد و در اولين برخورد دل از كف داد و فريفته زيبائي او گرديد و از وي تقاضاي زناشوئي نمود.

قطام گفت براي مهريه من چه خواهي كرد؟ گفت هر چه تو بخواهي!

قطام گفت مهر من سه هزار درهم پول و يك كنيز و يك غلام و كشتن علي بن ابيطالب است.

ابن ملجم كه خود براي كشتن آن حضرت از مكه به كوفه آمده و نمي خواست كسي از مقصودش آگاه شود خواست قطام را آزمايش كند لذا به قطام گفت آنچه از پول و غلام و كنيز خواستي برايت فراهم مي كنم اما كشتن علي بن ابيطالب را من چگونه مي توانم انجام دهم؟

قطام گفت البته در حال عادي كسي نمي تواند به او دست يابد بايد او را غافل گير كني و به قتل رساني تا درد دل مرا شفا بخشي و از وصالم كامياب شوي و چنانچه در انجام اين كار كشته گردي پاداش آخرتت بهتر از دنيا خواهد بود!! ابن ملجم كه ديد قطام نيز از خوارج بوده و هم عقيده اوست گفت به خدا سوگند من به كوفه نيامده ام مگر براي همين كار! قطام گفت من نيز در انجام اين كار ترا ياري مي كنم و تني چند به كمك تو مي گمارم بدين جهت نزد وردان بن مجالد كه با قطام از يك قبيله بوده و جزو خوارج بود فرستاد و او را در جريان امر گذاشت و از وي خواست كه در اين مورد به ابن ملجم كمك نمايد وردان نيز (به جهت بغضي كه با علي عليه السلام داشت) تقاضاي او را پذيرفت.

خود ابن ملجم نيز مردي از قبيله اشجع را به نام شبيب كه با خوارج هم عقيده بود همدست خود نمود و آنگاه اشعث بن قيس يعني همان منافقي را كه در صفين علي عليه السلام را در آستانه پيروزي مجبور به متاركه جنگ نمود از انديشه خود آگاه ساختند اشعث نيز به آنها قول داد كه در موعد مقرره او نيز خود را در مسجد به آنها خواهد رسانيد، بالاخره شب نوزدهم ماه مبارك رمضان فرارسيد و ابن ملجم و يارانش به مسجد آمده و منتظر ورود علي عليه السلام شدند.

مقارن ورود ابن ملجم به كوفه علي عليه السلام نيز جسته و گريخته از شهادت خود خبر مي داد حتي در يكي از روزهاي ماه رمضان كه بالاي منبر بود دست به محاسن شريفش كشيد و فرمود شقي ترين مردم اين موي ها را با خون سر من رنگين خواهد نمود و به همين جهت روزهاي آخر عمر خود را هر شب در منزل يكي از فرزندان خويش مهمان مي شد و در شب شهادت نيز در منزل دخترش ام كلثوم مهمان بود.

موقع افطار سه لقمه غذا خورد و سپس به عبادت پرداخت و از سر شب تا طلوع فجر در انقلاب و تشويش بود، گاهي به آسمان نگاه مي كرد و حركات ستارگان را در نظر مي گرفت و هر چه طلوع فجر نزديكتر مي شد تشويش و ناراحتي آن حضرت بيشتر مي گشت به طوري كه ام كلثوم پرسيد: پدر جان چرا امشب اين قدر ناراحتي؟ فرمود دخترم من تمام عمرم را در معركه ها و صحنه هاي كارزار گذرانيده و با پهلوانان و شجاعان نامي مبارزه ها كرده ام، چه بسيار يك تنه بر صفوف دشمن حمله ها برده و ابطال رزمجوي عرب را به خاك و خون افكنده ام ترسي از چنين اتفاقات ندارم ولي امشب احساس مي كنم كه لقاي حق فرارسيده است.

بالاخره آن شب تاريك و هولناك به پايان رسيد و علي عليه السلام عزم خروج از خانه را نمود در اين موقع چند مرغابي كه هر شب در آن خانه در آشيانه خود مي خفتند پيش پاي امام جستند و در حال بال افشاني بانگ همي دادند و گويا مي خواستند از رفتن وي جلوگيري كنند!

علي عليه السلام فرمود اين مرغ ها آواز مي دهند و پشت سر اين آوازها نوحه و ناله ها بلند خواهد شد! ام كلثوم از گفتار آن حضرت پريشان شد و عرض كرد پس خوبست تنها نروي. علي عليه السلام فرمود اگر بلاي زميني باشد من به تنهائي بر دفع آن قادرم و اگر قضاي آسماني باشد كه بايد جاري شود.

علي عليه السلام رو به سوي مسجد نهاد و به پشت بام رفت و اذان صبح را اعلام فرمود و بعد داخل مسجد شد و خفتگان را بيدار نمود و سپس به محراب رفت و به نماز نافله صبح ايستاد و چون به سجده رفت عبدالرحمن بن ملجم با شمشير زهر آلود در حالي كه فرياد مي زد لله الحكم لا لك يا علي ضربتي به سر مبارك آن حضرت فرود آورد (2) و شمشير او بر محلي كه سابقا شمشير عمرو بن عبدود بر آن خورده بود اصابت نمود و فرق مباركش را تا پيشاني شكافت و ابن ملجم و همراهانش فورا بگريختند.

خون از سر مبارك علي عليه السلام جاري شد و محاسن شريفش را رنگين نمود و در آن حال فرمود:

بسم الله و بالله و علي ملة رسول الله فزت و رب الكعبة.

(سوگند به پروردگار كعبه كه رستگار شدم) و سپس اين آيه شريفه را تلاوت نمود:

منها خلقناكم و فيها نعيدكم و منها نخرجكم تارة اخري. (3)

(شما را از خاك آفريديم و به خاك بر مي گردانيم و بار ديگر از خاك مبعوث تان مي كنيم) و شنيده شد كه در آن وقت جبرئيل ميان زمين و آسمان ندا داد و گفت:

تهدمت و الله اركان الهدي و انطمست اعلام التقي و انفصمت العروة الوثقي قتل ابن عم المصطفي قتل علي المرتضي قتله اشقي الاشقياء؛ به خدا سوگند ستون هاي هدايت در هم شكست و نشانه هاي تقوي محو شد و دستاويز محكمي كه ميان خالق و مخلوق بود گسيخته گرديد پسر عم مصطفي صلي الله عليه و آله كشته شد، علي مرتضي به شهادت رسيد و بدبخت ترين اشقياء او را شهيد نمود.

همهمه و هياهو در مسجد بر پا شد حسنين عليهما السلام از خانه به مسجد دويدند عده اي هم به دنبال ابن ملجم رفته و دستگيرش كردند، حسنين به اتفاق بني هاشم علي عليه السلام را در گليم گذاشته و به خانه بردند فورا دنبال طبيب فرستادند، طبيب بالاي سر آن حضرت حاضر شد و چون زخم را مشاهده كرد به معاينه و آزمايش پرداخت ولي با كمال تأسف اظهار نمود كه اين زخم قابل علاج نيست زيرا شمشير زهر آلود بوده و به مغز صدمه رسانيده و اميد بهبودي نمي رود .

علي عليه السلام از شنيدن سخن طبيب بر خلاف ساير مردم كه از مرگ مي هراسند با كمال بردباري به حسنين عليهماالسلام وصيت فرمود. زيرا علي عليه السلام را هيچگاه ترس و وحشتي از مرگ نبود و چنانكه بارها فرموده بود او براي مرگ مشتاق تر از طفل براي پستان مادر بود!

وصيت امام

علي عليه السلام در سراسر عمر خود با مرگ دست به گريبان بود، او شب هجرت پيغمبر صلي الله عليه و آله در فراش آن حضرت كه قرار بود شجاعان قبائل عرب آن را زير شمشيرها بگيرند آرميده بود، علي عليه السلام در غزوات اسلامي همواره دم شمشير بود و حريفان و مبارزان وي قهرمانان شجاع و مردان جنگ بودند، او مي فرمود براي من فرق نمي كند كه مرگ به سراغ من آيد و يا من به سوي مرگ روم بنابر اين براي او هيچگونه جاي ترس نبود، علي عليه السلام وصيت خود را به حسنين عليهماالسلام چنين بيان فرمود:

"اوصيكما بتقوي الله و ان لا تبغيا الدنيا و ان بغتكما، و لا تأسفا علي شي ء منها زوي عنكما..."(4) ؛ شما را به تقوي و ترس از خدا سفارش مي كنم و اين كه دنيا را نطلبيد اگر چه دنيا شما را بخواهد و به آنچه از (زخارف دنيا) از دست شما رفته باشد تأسف مخوريد و سخن راست و حق گوئيد و براي پاداش (آخرت) كار كنيد، ستمگر را دشمن باشيد و ستمديده را ياري نمائيد.

شما و همه فرزندان و اهل بيتم و هر كه را كه نامه من به او برسد به تقوي و ترس از خدا و تنظيم امور زندگي و سازش ميان خودتان سفارش مي كنم زيرا از جد شما پيغمبر صلي الله عليه و آله شنيدم كه مي فرمود سازش دادن ميان دو تن (از نظر پاداش) بهتر از تمام نماز و روزه (مستحبي) است، از خدا درباره يتيمان بترسيد و براي دهان آنها نوبت قرار مدهيد (كه گاهي سير و گاهي گرسنه باشند) و در اثر بي توجهي شما در نزد شما ضايع نگردند، درباره همسايگان از خدا بترسيد كه آنها مورد وصيت پيغمبرتان هستند و آن حضرت درباره آنان همواره سفارش مي كرد تا اين كه ما گمان كرديم براي آنها (از همسايه) ميراث قرار خواهد داد. و بترسيد از خدا درباره قرآن كه ديگران با عمل كردن به آن بر شما پيشي نگيرند، درباره نماز از خدا بترسيد كه ستون دين شما است و درباره خانه پروردگار (كعبه) از خدا بترسيد و تا زنده هستيد آن را خالي نگذاريد كه اگر آن خالي بماند (از كيفر الهي) مهلت داده نمي شويد و بترسيد از خدا درباره جهاد با مال و جا ن و زبانتان در راه خدا، و ملازم همبستگي و بخشش به يكديگر باشيد و از پشت كردن به هم و جدائي از يكديگر دوري گزينيد، امر به معروف و نهي از منكر را ترك نكنيد (و الا) اشرارتان بر شما حكمراني كنند و آنگاه شما (خدا را براي دفع آنها مي خوانيد) و او دعايتان را پاسخ نگويد.

اي فرزندان عبدالمطلب مبادا به بهانه اين كه بگوئيد اميرالمؤمنين كشته شده ا ست در خون هاي مردم فرو رويد و بايد بدانيد كه به عوض من كشته نشود مگر كشنده من، بنگريد زماني كه من از ضربت او مردم شما هم به عوض آن، ضربتي به وي بزنيد و او را مثله نكنيد كه من از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم كه مي فرمود از مثله كردن اجتناب كنيد اگر چه نسبت به سگ آزار كننده باشد.

علي عليه السلام پس از ضربت خوردن در سحرگاه شب 19 رمضان تا اواخر شب 21 در خانه بستري بود و در اين مدت علاوه بر خانواده آن حضرت بعضي از اصحابش نيز جهت عيادت به حضور وي مشرف مي شدند و در آخرين ساعات زندگي او از كلمات گهربارش بهره مند مي گشتند از جمله پندهاي حكيمانه او اين بود كه فرمود: انا بالامس صاحبكم و اليوم عبرة لكم و غدا مفارقكم؛ من ديروز مصاحب شما بودم و امروز وضع و حال من مورد عبرت شما است و فردا از شما مفارقت مي كنم.

مقداري شير براي علي عليه السلام حاضر نمودند كمي ميل كرد و فرمود به زنداني خود نيز از اين شير بدهيد و او را اذيت و شكنجه نكنيد اگر من زنده ماندم خود، دانم و او و اگر درگذشتم فقط يك ضربت به او بزنيد زيرا او يك ضربت بيشتر به من نزده است و رو به فرزندش حسن عليه السلام نمود و فرمود:

يا بني انت ولي الامر من بعدي و ولي الدم فان عفوت فلك و ان قتلت فضربة مكان ضربة؛ پسر جانم پس از من تو ولي امري و صاحب خون من هستي اگر او را ببخشي خود داني و اگر به قتل رساني در برابر يك ضربتي كه به من زده است يك ضربت به او بزن.

چون علي عليه السلام در اثر سمي كه به وسيله شمشير از راه خون وارد بدن نازنينش شده بود بي حال و قادر به حركت نبود لذا در اين مدت نمازش را نشسته مي خواند و دائم در ذكر خدا بود، شب 21 رمضان كه رحلتش نزديك شد دستور فرمود براي آخرين ديدار اعضاي خانواده او را حاضر نمايند تا در حضور همگي وصيتي ديگر كند.

اولاد علي عليه السلام در اطراف وي گرد گشتند و در حالي كه چشمان آنها از گريه سرخ شده بود به وصاياي آن جناب گوش مي دادند، اما وصيت او تنها براي اولاد وي نبود بلكه براي تمام افراد بشر تا انقراض عالم است زيرا حاوي يك سلسله دستورات اخلاقي و فلسفه عملي است و اينك خلاصه آن:

ابتداي سخنم شهادت بيگانگي ذات لايزال خداوند است و بعد به رسالت محمدبن عبدالله صلي الله عليه و آله كه پسر عم من و بنده و برگزيده خداست، بعثت او از جانب پروردگار است و دستوراتش احكام الهي است، مردم را كه در بيابان جهل و ناداني سرگردان بودند به صراط مستقيم و طريق نجات هدايت فرموده و به روز رستاخيز از كيفر اعمال ناشايست بيم داده است.

اي فرزندان من، شما را به تقوا و پرهيزكاري دعوت مي كنم و به صبر و شكيبائي در برابر حوادث و ناملايمات توصيه مي نمايم پاي بند دنيا نباشيد و بر آنچه از دست شما رفته حسرت نخوريد، شما را به اتحاد و اتفاق سفارش مي كنم و از نفاق و پراكندگي بر حذر مي دارم، حق و حقيقت را هميشه نصب العين قرار دهيد و در همه حال چه هنگام غضب و اندوه و چه در موقع رضا و شادماني از قانون ثابت عدالت پيروي كنيد.

اي فرزندان من، هرگز خدا را فراموش مكنيد و رضاي او را پيوسته در نظر بگيريد با اعمال عدل و داد نسبت به ستمديدگان و ايثار و انفاق به يتيمان و درماندگان، او را خشنود سازيد، در اين باره از پيغمبر صلي الله عليه و آله شنيدم كه فرمود هر كه يتيمان را مانند اطفال خود پرستاري كند بهشت خدا مشتاق لقاي او مي شود و هر كس مال يتيم را بخورد آتش دوزخ در انتظار او مي باشد.

در حق اقوام و خويشاوندان صله رحم و نيكي نمائيد و از درويشان و مستمندان دستگيري كرده و بيماران را عيادت كنيد، چون دنيا محل حوادث است بنابر اين خود را گرفتار آمال و آرزو مكنيد و هميشه در فكر مرگ و جهان آخرت باشيد، با همسايه هاي خود به رفق و ملاطفت رفتار كنيد كه از جمله توصيه هاي پيغمبر صلي الله عليه و آله نگهداري حق همسايه است. احكام الهي و دستورات شرع را محترم شماريد و آنها را با كمال ميل و رغبت انجام دهيد، نماز و زكوة و امر به معروف و نهي از منكر را بجا آوريد و رضايت خدا را در برابر اطاعت فرامين او حاصل كنيد.

اي فرزندان من، از مصاحبت فرو مايگان و ناكسان دوري كنيد و با مردم صالح و متقي همنشين باشيد، اگر در زندگي امري پيش آيد كه پاي دنيا و آخرت شما در ميان باشد از دنيا بگذريد و آخرت را بپذيريد، در سختي ها و متاعب روزگار متكي به خدا باشيد و در انجام هر كاري از او استعانت جوئيد، با مردم به رأفت و مهرباني و خوشروئي و حسن نيت رفتار كنيد و فضائل نفساني مخصوصا تقوا و خدمت به نوع را شعار خود سازيد، كودكان خود را نوازش كنيد و بزرگان و سالخوردگان را محترم شماريد. اولاد علي عليه السلام خاموش نشسته و در حالي كه غم و اندوه گلوي آنها را فشار مي داد به سخنان دلپذير و جان پرور آن حضرت گوش مي دادند، تا اين قسمت از وصيت علي عليه السلام درس اخلاق و تربيت بود كه عمل بدان هر فردي را به حد نهائي كمال مي رساند آن حضرت اين قسمت از وصيت خود را با جمله لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم به پايان رسانيد و آنگاه از هوش رفت و پس از لحظه اي چشمان خدابين خود را نيمه باز كرد و فرمود: اي حسن سخني چند هم با تو دارم، امشب آخرين شب عمر من است چون در گذشتم مرا با دست خود غسل بده و كفن بپوشان و خودت مباشر اعمال كفن و دفن من باش و بر جنازه من نماز بخوان و در تاريكي شب دور از شهر كوفه جنازه مرا در محلي گمنام به خاك سپار تا كسي از آن آگاه نشود.

عموم بني هاشم مخصوصا خاندان علوي در عين خاموشي گريه مي كردند و قطرات اشگ از چشمان آنها بر گونه هايشان فرو مي غلطيد، حسن عليه السلام كه از همه نزديكتر نشسته بود از كثرت تأثر و اندوه، امام عليه السلام را متوجه حزن و اندوه خود نمود علي عليه السلام فرمود اي پسرم صابر و شكيبا باش و تو و برادرانت را در اين موقع حساس به صبر و بردباري توصيه مي كنم.

سپس فرمود از محمد هم مواظب باشيد او هم برادر شما و هم پسر پدر شما است و من او را دوست دارم.

علي عليه السلام مجددا از هوش رفت و پس از لحظه اي تكاني خورد و به حسين عليه السلام فرمود پسرم زندگي تو هم ماجرائي خواهد داشت فقط صابر و شكيبا باش كه ان الله يحب الصابرين .

آخرين لحظات مولا

در اين هنگام علي عليه السلام در سكرات موت بود و پس از لحظاتي چشمان مباركش بآهستگي فرو خفت و در آخرين نفس فرمود:

اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله.

پس از اداي شهادتين آن لب هاي نيمه باز و نازنين به هم بسته شد و طاير روحش به اوج ملكوت اعلا پرواز نمود و بدين ترتيب دوران زندگي مردي كه در تمام مدت عمر جز حق و حقيقت هدفي نداشت به پايان رسيد. (1)

هنگام شهادت سن شريف علي عليه السلام 63 سال و مدت امامتش نزديك سي سال و دوران خلافت ظاهريش نيز در حدود پنج سال بود. امام حسن عليه السلام به اتفاق حسين عليه السلام و چند تن ديگر به تجهيز او پرداخته و پس از انجام تشريفات مذهبي جسد آن حضرت را در پشت كوفه در غري كه امروز به نجف معروف است دفن كردند و همچنان كه خود حضرت امير عليه السلام سفارش كرده بود براي اين كه دشمنان وي از بني اميه و خوارج جسد آن جناب را از قبر خارج نسازند و بدان اهانت و جسارت ننمايند محل قبر را با زمين يكسان نمودند كه معلوم نباشد و قبر علي عليه السلام تا زمان حضرت صادق عليه السلام از انظار پوشيده و مخفي بود و موقعي كه منصور دوانقي دومين خليفه عباسي آن حضرت را از مدينه به عراق خواست هنگام رسيدن به كوفه به زيارت مرقد مطهر حضرت امير عليه السلام رفته و محل آن را مشخص نمود.

آشكار شدن قبر مخفي حضرت علي عليه السلام

در مورد پيدايش قبر علي عليه السلام شيخ مفيد هم روايتي نقل مي كند كه عبدالله بن حازم گفت روزي با هارون الرشيد براي شكار از كوفه بيرون رفتيم و در پشت كوفه به غريين رسيديم، در آنجا آهواني را ديديم و براي شكار آنها سگ هاي شكاري و بازها را به سوي آنها رها نموديم،آنها ساعتي دنبال آهوان دويدند اما نتوانستند كاري بكنند و آهوان به تپه اي كه در آنجا بود پناه برده و بالاي آن ايستادند و ما ديديم كه بازها به كنار تپه فرود آمدند و سگها نيز برگشتند، هارون از اين حادثه تعجب كرد و چون آهوان از تپه فرود آمدند دوباره بازها به سوي آنها پرواز كرده و سگها هم به طرف آنها دويدند آهوان مجددا به فراز تپه رفته و بازها و سگها نيز باز گشتند و اين واقعه سه بار تكرار شد! هارون گفت زود برويد و هر كه را در اين حوالي پيدا كرديد نزد من آوريد، و ما رفتيم و پيرمردي از قبيله بني اسد را پيدا كرديم و او را نزد هارون آورديم، هارون گفت اي شيخ مرا خبر ده كه اين تپه چيست؟ آن مرد گفت اگر امانم دهي ترا از آن آگاه سازم! هارون گفت من با خدا عهد مي كنم كه ترا از مكانت بيرون نكنم و به تو آزار نرسانم. شيخ گفت پدرم از پدرانش به من خبر داده است كه قبر علي بن ابيطالب در اين تپه است و خداي تعالي آن را حرم امن قرار داده است چيزي آنجا پناهنده نشود جز اين كه ايمن گردد!

هارون كه اين را شنيد پياده شد و آبي خواست و وضوء گرفت و نزد آن تپه نماز خواند و خود را به خاك آن ماليد و گريست و سپس (به كوفه) برگشتيم.(6)


در مورد مرقد مطهر حضرت امير عليه السلام حكايتي آمده است كه نقل آن در اينجا خالي از لطف نيست:

سلطان سليمان كه از سلاطين آل عثمان و احداث كننده نهر حسينيه از شط فرات بود چون به كربلاي معلي مي آمد به زيارت اميرالمؤمنين مشرف مي شد، در نجف نزديكي بارگاه شريف علوي از اسب پياده شد و قصد نمود كه محض احترام و تجليل تا قبه منوره پياده رود.قاضي عسكر كه مفتي جماعت هم بوده در اين سفر همراه سلطان بود، چون از اراده سلطان با خبر گشت با حالت غضب به حضور سلطان آمد و گفت تو سلطان زنده هستي و علي بن ابيطالب مرده است تو چگونه از جهت درك زيارت او پياده رفتن را عزم نموده اي؟ (قاضي ناصبي بود و نسبت به حضرت شاه ولايت عناد و عداوت داشت) در اين خصوص قاضي با سلطان مكالماتي نمود تا اين كه گفت اگر سلطان در گفته من كه پياده رفتن تا قبه منوره موجب كسر شأن و جلال سلطان است ترديدي دارد به قرآن شريف تفأل جويد تا حقيقت امر مكشوف گردد، سلطان سخن او را پذيرفت و قرآن مجيد را در دست گرفته و تفال آن را باز نمود و اين آيه در اول صفحه ظاهر بود: فاخلع نعليك انك بالواد المقدس طوي. سلطان رو به قاضي نمود و گفت سخن تو برهنگي پاي ما را مزيد بر پياده رفتن نمود پس كفش هاي خود را هم درآورده با پاي برهنه از نجف تا به روضه منوره راه را طي نمود به طوري كه پايش در اثر ريگ ها زخم شده بود. پس از فراغت از زيارت، آن قاضي عنود پيش سلطان آمد و گفت در اين شهر قبر يكي از مروجين رافضي ها است خوبست كه قبر او را نبش نموده و به سوختن استخوان هاي پوسيده او حكم فرمائي!!سلطان گفت نام آن عالم چيست؟ قاضي پاسخ داد نامش محمدبن حسن طوسي است.سلطان گفت اين مرد مرده است و خداوند هر چه را كه آن عالم مستحق باشد از ثواب و عقاب به او مي رساند قاضي در نبش قبر مرحوم شيخ طوسي مكالمه زيادي با سلطان نمود بالاخره سلطان دستور داد هيزم زيادي در خارج نجف جمع كردند و آنها را آتش زدند آنگاه فرمان داد خود قاضي را در ميان آتش انداختند و خداوند تبارك و تعالي آن ملعون را در آتش دنيوي قبل از آتش اخروي معذب گردانيد. (7)همچنين صاحب منتخب التواريخ از كتاب انوار العلويه نقل مي كند كه وقتي نادرشاه گنبد حرم حضرت امير عليه السلام را تذهيب نمود از وي پرسيدند كه بالاي قبه مقدسه چه نقش كنيم؟ نادر فورا گفت: يدالله فوق ايديهم. فرداي آن روز وزير نادر ميرزا مهديخان گفت نادر سواد ندارد و اين كلام به دلش الهام شده است اگر قبول نداريد برويد مجددا سؤال كنيد لذا آمدند و پرسيدند كه در فوق قبه مقدسه چه فرموديد نقش كنيم؟ گفت همان سخن كه ديروز گفتم (8) !باري حسنين عليهماالسلام و همراهان پس از دفن جنازه علي عليه السلام به كوفه برگشتند و ابن ملجم نيز همان روز (21 رمضان) به ضرب شمشير امام حسن عليه السلام مقتول و راه جهنم را در پيش گرفت.

پي نوشت ها:

(1) طبيب بايستي به معاويه مي گفت تو كه چند لحظه تحمل يك قطعه آهن سرخ شده را نداري پس در نتيجه طغيان و ريختن اين همه خون مردم چگونه براي هميشه تحمل آتش سوزان دوزخ را خواهي نمود؟ اين نيست جز اين كه تو به روز جزا ايمان نياورده اي! مؤلف.

(2) بنا به روايت شيخ مفيد ابن ملجم و همراهانش در داخل مسجد نزديك در ورودي كمين كرده و به محض ورود علي عليه السلام شمشيرهاي خود را غفلة بر آن حضرت فرود آوردند شمشير شبيب به طاق مسجد گرفت ولي شمشير عبدالرحمن به فرق مبارك وي اصابت نمود.

(3) سوره مباركه طه آيه 55 .

(4) نهج البلاغه .

(5) مقاتل الطالبيين ارشاد مفيد/ اعلام الوري/ كشف الغمه/ بحار الانوار جلد 42/ اثبات الوصيه مسعودي.

(6) ارشاد مفيد جلد 1 باب 1 فصل 6 حديث 4 .

(7) كتاب رنگارنگ جلد 1.

(8) منتخب التواريخ، ص 142.



Share
1 | محب الزهرا | Iran - Yazd | ١١:٢٦ - ٢٩ مرداد ١٣٩٠ |
علي اي هماي رحمت تو چه ايتي خدارا .اشهد ان محمد رسول الله / واشهد ان علي ولي الله .
2 | امير | Iran - Tabriz | ٠٢:١٤ - ٣٠ مرداد ١٣٩٠ |
اللّهمَّ العَن قَتلَة اَميرَالمُومِنين ( عليه السلام )
3 | pardis | Iran - Shiraz | ٠٦:٣٩ - ٢١ مرداد ١٣٩١ |
خدا بهتون خير بده
4 | احمد | Iran - Tehran | ٠٩:٠٨ - ٢٣ مرداد ١٣٩١ |
در دل ياقوت با خط طلا بنوشته اند****شيعاين جاجي شدند چون دور حيدر گشته اند
5 | محمد | Iran - Khorramshahr | ١٠:٥٥ - ٢٦ تير ١٣٩٣ |
با عرض سلام و خسته نباشيد
ميشه لطف کنيد در مورد محل ضربت خوردن حضرت علي ( عليه السلام ) مقاله اي تهيه کنيد ؟ محراب مسجد بوده است يا در ورودي مسجد يا ... ؟چون در اينترنت نتونستم همچين مقاله اي را پيدا کنم
يا علي / التماس دعا

پاسخ:
باسلام

دوست گرامي؛ در اين مورد به مقاله «محل دقيق شهادت حضرت علي(ع) از منابع شيعه و اهل سنت» در سايت «پرس و جو» مراجعه نماييد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
6 | محمد علي نوحي | Iran - Tehran | ١٠:٣٩ - ٠٣ مرداد ١٣٩٣ |
با سلام و صلوات بر اهل بيت عصمت و طهارت خداوند ياروياور شما باشد كه اينطور حقيقت هاي ناكفته زندكي اميرمومنان ، مولاي متقيانحضعلي ابن ابيطالب را آشكار و غافلان را آكاه و دانايان را يادآوري ميكنيد خدا ياورتان باشد... يا علي....!
7 | سیدمجید | Iran - Mashhad | ٢٣:٠٤ - ١٦ تير ١٣٩٤ |
شاه مردان علی(ع) - پاکترین عالم علی(ع)
جانشین ووصی رسول(ص) - مردترین مردان علی(ع)
فرزند ابی طالب و - شیر خدا یا علی(ع)
امیر مومنان او - حجت خدا یا علی(ع)
علی(ع) ست باحق و - حق است با علی(ع)
پنج تن آل عبا - یارزهرای اطهرعلی(ع)
امام اول بود - امام عالم علی(ع)
شهیدنماز وحق او - علی ست ولی الله علی(ع)
8 | محمد زمانی | Iran - Shiraz | ٢٣:٣٦ - ٢١ تير ١٣٩٤ |
به نظر من غسل و تشیع امام علی (ع)مظلومانه تر از فاطمه الزهرا (س)بود چرا که دیگر نه سلمان وجود داشت نه عمار نه ابوذر نه مالک نه محمد ابن ابی بکر
9 | شیعه | Iran - Tabriz | ٠٩:٠٨ - ٢٥ تير ١٣٩٤ |
سلام قبلا سوال کردم یه کد دادید
حالا اونو کجا وارد کنم
لطفا جواب رو ایمیل کنید برام

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
اگر امکان دارد سوال خود را دوباره ايميل کنيد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
10 | علی | Iran - Bushehr | ٠٨:١٧ - ٢٧ تير ١٣٩٤ |
با سلام
بنده در ذیل همین بحث سوالی را مطرح کرده بودم که متاسفانه جوابی نگرفتم. حالا در اینجا مجددا مطرح می کنم امیدوارم جوابی دریافت کنم. در قسمتی از این مقاله سخنی از جبرئیل آمده است که بین آسمان و زمین ندا دادو.... حالا سوال من اینه که به جز پیامبر آیا دیگر ائمه با جبرئیل در ارتباط بودند که مستقیما سخنی از طرف می بشنوند ؟

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
در اينکه ائمه و حضرت زهرا عليها السلام بعد از پيامبر (ص) با ملائکه در ارتباط هستند، شکي نيست و اين مسئله از قرآن و روايات قابل اثبات مي باشد از جمله اينها سوره قدر و آيات سوره دخان است که نزول ملائکه در شب قدر هر سال را بر معصوم ثابت مي کند
«إِنّا أَنْزَلْناهُ فِى لَيْلَةِ القَدْرِ. وَما أَدْريکَ ما لَيْلَةُ القَدْرِ. لَيْلَةُ القَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ .تَنَزَّلُ المَلآئِکَةُ وَالرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ. سَلامٌ هِىَ حَتّى مَطْلَعِ الفَجْرِ»؛ «ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل کرديم. وتو چه مى‏دانى شب قدر چيست؟! شب قدر بهتر از هزار ماه است. فرشتگان وروح در آن شب به اذن پروردگارشان براى [تقدير] هر کارى نازل مى‏شوند. شبى است سرشار از سلامت [و برکت ورحمت] تا طلوع سپيده.»( سوره قدر، آيه 5-1)
در سوره دخان نيز به اين موضوع اشاره شده است. آنجا که مى‏ فرمايد: «حم . وَالکِتابِ المُبِينِ . إِنّا أَنْزَلْناهُ فِى لَيْلَةٍ مُبارَکَةٍ إنّا کُنّا مُنْذِرِينَ . فِيها يُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِيمٍ»؛ «حم. سوگند به اين کتاب روشنگر. که ما آن را در شبى پر برکت نازل کرديم. ما همواره انذار کننده بوده‏ايم. در آن شب هر امرى بر اساس حکمت [الهى] تدبير وجدا مى ‏گردد.»( سوره دخان، آيه 4-1)
ماه رمضان تا روز قيامت تکرار مى ‏شود، ودر نتيجه ليلةالقدر نيز تا روز قيامت استمرار دارد. پس نزول ملائکه و روح نيز در هر شب قدر تکرار مى‏ شود. سؤال اين است: ملائکه و روح که در هر سال، شب قدر بر زمين فرود مى‏ آيند، بعد از رسول خدا (ص) بر چه کسى وارد مى ‏شوند؟ با تأمل ودقّت پى مى‏ بريم که در هر زمان بايد امامى کامل و معصوم وجود داشته باشد تا محلّ نزول ملائکه و روح گردد. امام باقر (ع) فرمود: «يا معشر الشيعة! خاصموا بسورة «إِنّا أَنْزَلْناهُ» تفلجوا، فواللَّه أنّها لحجّة اللَّه تبارک وتعالى على الخلق بعد رسول اللَّه (ص) وأنّها لسيّدة دينکم وأنّها لغاية علمنا. يا معشر الشيعة! خاصموا ب’«حم. وَالکِتابِ المُبِينِ...» فإنّها لولاة الأمر خاصّة بعد رسول اللَّه...»؛ «اى جماعت شيعه! با خصم خود به سوره «انا انزلناه» محاجّه کنيد که پيروز خواهيد شد، پس سوگند به خدا که اين سوره از براى حجت خداوند تبارک وتعالى بعد از رسول است. اين سوره همانا مدرک دين شما ونهايت علم ما است. اى جماعت شيعه! با آيه «حم. والکتاب المبين...» بحث کنيد؛ زيرا اين آيات اختصاص به واليان امر بعد رسول خدا دارد...».( کافى، ج 1، ص 249)
و نيز فرمود: «وأيم اللَّه! إنّ من صدّق بليلة القدر، ليعلم أنّها لنا خاصّة...»؛ «به خدا سوگند، همانا هر کس تصديق کند ليلة القدر را، علم پيدا مى‏ کند که از براى ما است...».( همان، ص 253و252، ح 9)
امام اميرالمؤمنين (ع) به ابن ‏عباس فرمود: «إنّ ليلة القدر فى کلّ سنة، وأنّه ينزل فى تلک الليلة أمر السنة وأنّ لذلک الأمر ولاة بعد رسول اللَّه (ص) فقلت: من هم؟ فقال: أنا وأحدعشر من ،صلبى أئمّة محدّثون...»؛ «همانا در هر سال ليلة القدر است، در آن شب امر يک سال نازل مى‏شود. براى آن واليانى است بعد از رسول خدا (ص). ابن‏عباس مى‏گويد عرض کردم: آنان چه کسانى هستند؟ حضرت فرمود: من ويازده نفر از صلب من که همگى امام ومحدثند.»( همان، ج 1، ص 248و247، ص 2)
رسول خدا (ص) به اصحاب خود فرمود: «آمنوا بليلة القدر، إنّها تکون لعلىّ بن أبى‏طالب ولولده الأحدعشر من بعده»؛ «به ليلة القدر ايمان آورديد؛ زيرا براى على بن ابى‏طالب ويازده فرزند بعد از اوست.»( کمال الدين، ج 1، ص 281و280، ح 3))
البته بايد به اين نکته توجه داشت که نزول ملائکه بر ائمه به عنوان نزول وحي و قرآن نيست بلکه ملائکه گاهي بر معصومين نازل شده و از آينده خبر مي دادند و يا با معصوم سخن مي گفتند همانند نزول جبرئيل بر حضرت زهرا عليها السلام
البته در منابع اهل سنت نقل شده است که ملائکه بر صحابه نيز نازل مي شدند و با آنها سخن مي گفتند از جمله آنها عمران است
عمران بن حصين بن عبيد ... وكان من فضلاء الصحابة وفقهائهم يقول عنه أهل البصرة إنه كان يرى الحفظة وكانت تكلمه
الاستيعاب في معرفة الأصحاب ، اسم المؤلف: يوسف بن عبد الله بن محمد بن عبد البر الوفاة: 463 ، دار النشر : دار الجيل - بيروت - 1412 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : علي محمد البجاوي ج 3 ص 1208
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
1 |کاوه|The Netherlands - Amsterdam |١١:٠٠ - ٢٩ تير ١٣٩٤ |
2
 
0
سلام
برای من شبهه ایجاد شده مگه تو نهج البلاغه نیومده که امیرالمومنین بعد وفات پیامبر(ص) ایشون رو مدح می کنند و میفرمایند باب وحی و اخبار غیبی بسته شد ؟(نقل به مضمون)
از طرفی بعدش به حضرت زهراء (ع) هم وحی میشده
پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
نزول جبرئيل بر پيامبر (ص) که براي بيان احکام و قوانين کلي بوده است با نزول آن بر ائمه و حضرت زهرا (س) فرق دارد .چيزهايي مثل قوانين كلي كه از اختصاصات نبوت است بر غير نبي توسط جبرئيل نازل نمي شود. در اين خصوص به بيانات آيت الله العمظي جوادي آملي اشاره مي كنيم كه سودمند است : ايشان در بيان توضيحاتي پيرامون نزول فرشتگان چنين فرمود: اگر چيزي جزو شريعت و قوانين کلي باشد نزول فرشتگان در مورد اين مسائل مخصوص انبيا است، اما اگر فرشته اي نازل شود و در مدار شريعت دستور خاصي بدهد، مثلا فلان نماز را بخوان و يا فلان ذکر را بگو، اين ديگر نياز به نبوت ندارد چرا که حکم کلي نيست بلکه دستور خاصي نسبت به يک شخص است که اگر آن را بدون دستور خاص و به قصد قربت هم انجام بدهيم ثواب دارد چون به قصد ورود نيست. وي اضافه کرد: بنابراين اگر در روايات آمده که امام صادق(ع) فرمود جبرئيل بر جده ما، فاطمه زهرا (س) نازل شد و دو رکعت نماز به او ياد داد، اين امر قابل قبول است زيرا اين شريعت و حکم کلي نيست تا اختصاص به انبيا داشته باشد، بلکه اين دستور خاصي است که با اطلاقات و عمومات هماهنگ است.
ايشان با اشاره به وجود ادعيه مورد عنايت همه ائمه و معصومين همانند صحيفه سجاديه، به ذکر نماز و دعايي از صحيفه فاطميه پرداخت که بنابر روايت به وسيله جبرئيل به آن حضرت آموخته شد بود و مومنان را به انجام اين اعمال دعوت کرد.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
2 |کاوه|United Kingdom - Slough |١١:٥٧ - ٣١ تير ١٣٩٤ |
2
 
1
سلام
با تشکر از جوابتون ولی هنوز شبهه دارم امیرالمومنین میگه باب اخبار غیبی بسته شده مگه مصحف حضرت فاطمه(ع) اخبار غیبی نبوده؟
پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
يکي از ابواب علم غيب، پيامبر صلي الله عليه و آله بود در خصوص اين جمله امام بايد دقت کرد که مراد بسته شدن وحي به عنوان قرآن است که با رفتن پيامبر ، بسته شد لذا مراد امام نفي تمام علوم غيبي که خودشان به اين علوم اعتراف کرده و دارند، نيست
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
11 | کاوه | The Netherlands - Amsterdam | ١١:٠٦ - ٢٩ تير ١٣٩٤ |
سلام
قبل از نزول آیه حجاب همسران پیامبر(ص) بی حجاب بودند؟ روایات اهل سنت که میگه حجابی نبوده آیا حضرت خدیجه(س) هم که جایگاه ویژه ای داشتند هم چون در مکه وفات کردند و قبل نزول آیه حجاب بود همونطور بوده یا مثل پیامبر(ص) قبل از ظهور اسلام یه مذهب خاص داشتند و تو اون مذهب حجاب واجب بوده

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
حضرت خديجه قبل از اسلام به طاهره مشهور بود . در دوراني که همه غرق در بي بند باري بودند حضرت قبل از اسلام به دين توحيدي بودند و حجاب نيز در اديان قبل از اسلام وجود داشت لذا بايد به اين نکته توجه داشت که نزول آيه حجاب به اين معني نبوده که قبلا حجاب نبوده است آيه وضوء در اواخر عمر پيامبر (ص) نازل شد در حالي که پيامبر قبل از آن وضوء مي گرفت آيا مي شود گفت پيامبر در اخر عمر خود وضوء مي گرفت؟!!
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
12 | سلام | Iran - Shiraz | ٠٧:٤١ - ٠٦ تير ١٣٩٥ |
سلام بببخشید توی سایتی که معرفی کردی درباره محل دقیق ضربت خوردن حضرت علی از اهل سنت زدم چیزی نشون نداد می شه توی سایت خودتون جواب بدید

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
در روايات مختلف و معتبر آمده است که حضرت علي عليه السلام در محراب و در نماز ضربت خورد
در فضائل الصحابه چينين آمده است: حدثنا عبد الله بن أحمد قال حدثني أحمد بن منصور قثنا يحيى بن بكير المصري قال أخبرني الليث بن سعد ان عبد الرحمن بن ملجم ضرب عليا في صلاة الصبح على دهس بسيف كان سمه بالسم ومات من يومه ودفن بالكوفة
ابن ملجم در نماز صبح بر حضرت علي (ع) ضربت شمشيري که با سم مسموم شده بود زد که حضرت بي هوش شدند
فضائل الصحابة ، اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبد الله الشيباني الوفاة: 241 ، دار النشر : مؤسسة الرسالة - بيروت - 1403 - 1983 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : د. وصي الله محمد عباس ج 2 ص 558
محقق اين کتاب در حاشيه گويد: اسناده صحيح الي الليث
بعد در ادامه توثيقات ليث را ذکر مي کند و گويد ابن حبان او را در الثقات آورده است
ليث از روات بخاري و مسلم نيز مي باشد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
13 | منیره | Iran - Isfahan | ١١:٣٣ - ٠٩ تير ١٣٩٥ |
سلام. قبل از هر چیز از سایت خوبتون بسیار سپاسگذارم .سوالی داشتم. چرا به قاتل امیرالمومنین علی ابن ابی طالب اشقی الاشقیا گفته میشود؟ ما بدترین و فجیع ترین جنایات را در روز عاشورا و در مورد امام حسین(ع) و یارانشان می بینیم اما باز هم به قاتلان امام حسین(ع)شقی گفته می شود. پس چرا به ابن ملجم شقی ترین انسانها گفته می شود. ممنونم

پاسخ:
باسلام
دوست گرامی
اولا: این نوع سخن گفتن به معنی کوچک شمردن اعمال افراد دیگر مانند قاتلین ائمه علیهم السلام بویژه قاتل امام حسین علیه السلام نیست بلکه به اقتضای زمان و مورد گاهی چنین عباراتی بکار می رود لذا و بدي هر انساني بلكه هر موجودي، به وسيله اثر وجودي آن مشخص مي گردد هر چه وجود شخصي مفيدتر و بهتر باشد، مقام و ارزش واقعي او بیشتر خواهد بود و هر مقدار ضررش بيشتر باشد،شقاوت و پستي وي نیز بيشتر خواهد بود. بر همين اساس، قاتل شتري كه معجزه حضرت صالح (ع) براي هدايت قوم ثمود بود، شقاوت مندترين اهل زمان خويش مي باشد، زيرا نشانه ای از آيات الهي را از بين برد كه براي هدايت مردم آمده بود، در حالي كه ارزش و جایگاه هدايت يك نفر، به اندازه زنده نمودن تمامي مردم است و گمراه نمودن فردي، برابر با كشتن تمامي اهل زمين مي باشد (همچنانکه در قرآن نیز آمده است) و او با كار خود، جلو هدايت مردم را گرفت و ابن ملجم در زمان خود اقدام به كشتن بزرگ ترين آيه خدا، قرآن ناطق، ملاك تشخيص حق از باطل و هدايت از گمراهي، و وصي و جانشين پيامبر(ص) نمود ابن ملجم مصداق همه خوبي ها را از بين برد و به همين جهت كار او مصداق بدترين كارها و شخص او مصداق بدترين و شقاوت مندترين انسان ها است.
ثانیا: در روایات یه قاتل امام حسین علیه السلام نیز عبارت شقی و غیره بکار رفته است
َهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْكُوفِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ النَّخَعِيُّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ يَزِيدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ: كَانَ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع خَاتَمَانِ نَقْشُ أَحَدِهِمَا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ وَ نَقْشُ الْآخَرِ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ‏ وَ كَانَ نَقْشُ خَاتَمِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع خَزِيَ وَ شَقِيَ‏ قَاتِلُ‏ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع.
الأمالي( للصدوق) ؛ النص ؛ ص131
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
14 | سید | Iran - Yazd | ٠٠:٥٤ - ٠٧ خرداد ١٣٩٨ |
خیلی عالی بود
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها