2024 March 19 - سه شنبه 29 اسفند 1402
فُلكُ النَجَاةْ فِي الإمامَةِ وَ الصَّلاةْ
کد مطلب: ١١٢٦٢ تاریخ انتشار: ٠٤ مرداد ١٣٩٦ - ١٩:٣١ تعداد بازدید: 1316
کتابخانه » عمومي
فُلكُ النَجَاةْ فِي الإمامَةِ وَ الصَّلاةْ

نام كتاب: فُلكُ النَجَاةْ فِي الإمامَةِ وَ الصَّلاةْ

نويسنده: حافظ علي محمد فتح الدين الحَنَفي

معرفی اجمالی:

امشب همراه شما هستيم با معرفي كتاب «فُلكُ النَجَاةْ فِي الإمامَةِ وَ الصَّلاةْ» ؛ زماني كه اين كتاب در سال 1925 ميلادي به زبان عربي و توسط يكي از شاگردان مؤلف به زبان اردو نيز ترجمه و منتشر شد، شهرت فراواني پيدا نمود زيرا هم نويسنده و هم مترجم دو شخصيت بزرگ اهل سنت بودند كه از مذهب حَنَفِيْ به مذهب شيعه دوازده امامي شرفياب شده بودند.

«حافظ علي محمد فَتْحُ الدِّينْ اَلْحَنَفي» در يكي دو دهه آخر قرن 19 ميلادي در شهر «جَهَنْگْ» در ايالت «پَنْجَابْ» در كشور پاكستان متولد شد. وي در نوجواني به فراگيري قرائت و حفظ قرآن پرداخت و تلاش وافري در يادگيري احاديث نبوي و علم حديث شناسي نمود تا آنجا كه به يكي از بزرگترين عالمانِ حديث شناس و رِجاليِ عصرِ خود تبديل شد او هميشه مي گفت اگر تمامي كتابهاي رِوَايي مفقود شوند من مي توانم همه آنها را از حفظ بنويسم.

آنچه موجب تحول مذهبي او شد، گفتگوهاي فراواني بود كه بين وي و شاگردش حكيمِ مُتَبَحِّر «أميرُ الدّينِ بنِ حافظْ مُحمدْ مُستقيمِ حَنَفِي» رخ مي داد.

«حكيم أميرُ الدّين» شاگرد ايشان و از روشنفكران اهل سنت به شمار مي رفت ؛ از طرفي در مطالعه كتابهاي تاريخ و شخصيت شناسي راويان و دانش حديث و تفسير ، يَدِ طُولايِي داشت و علاوه بر اين اشتياق علمي ،‌ وي در زمينه طب سنتي مهارت داشت و از اين دسته پزشكان به شمار مي رفت.

«حكيم أميرُ الدّين» به بحثهاي تطبيقي و مقايسه اي اعتقادي بين مذهب شيعه و مذهب اهل تسنن بسيار علاقه مند بود و از آنجايي كه در علوم اسلامي تَبَحُّرِ فراواني داشت سؤالات بسيار دقيقي از «حافظ علي محمد» مي پرسيد به گونه اي كه وي مجبور مي شد روزانه زماني را به تحقيق و بررسي پيرامون سؤالات شاگردش اختصاص دهد. روزي یکی از علمای شیعه به نام «شيخ عبدالعلي هِرَوِيْ» كه اهل شهر «هَراتِ» كشور افغانستان بود، به عنوان مهمان وارد شهر «سَرْگُودْها» در ايالت «پَنْجَابْ» شد. در اين شهر ملاقاتي بين «عَلّامِه عبدالعلي هِرَوِيْ» و «حكيم أميرُ الدّين» رخ داد و موجب ارتباط اين دو فرد با يكديگر شد. روشنفكري و اطلاعات گسترده ای که «حكيم أميرُ الدّين» را از ديگران ممتاز مي نمود، باعث شد كه وي شخصيتي مناسب براي طرح بي پرده يِ مباحث مذهبي با «علامه هِرَوِي» باشد تا بعد از بررسي كتابهاي تفسيري و حديثي و رجالي و تاريخي به نتيجه اي درست در زمينه يِ مباحثِ اعتقادي اختلافي دست يابند. گفتگوهاي«عَلّامِه عبدالعلي هِرَوِيْ» با «حَكيمْ أميرُ الدّين» سبب شد كه در دهه اول قرن بيستم حقانيت مكتب اهل بيت عليهم السلام براي «أميرُ الدّين» آشكار گردد و از مذهب حنفي به مذهب شيعه دوازده امامي روي آورد.

با توجه به ارتباط نزدیکِ شاگردي كه بینِ «حكيم أميرُ الدّين» و «حافظ علي محمد فتح الدين الحَنَفي» بود، وي اين مباحث علمي را با استادش نيز مطرح نمود و در نتيجه «حافظ علي محمد» بدون توجه به تعصبات موروثي، در سال 1911 ميلادي به مطالعه دقيق مكتب تشيع پرداخت و بعد از يك دهه تحقيق ، به مكتب اهل بيت عليهم السلام هدايت يافت و حاصل تحقيقاتش را در كتاب «فُلكُ النَجَاةْ فِي الإمامَةِ وَ الصَّلاةْ» گردآوري نمود. وي اين كتاب را در دو بخش تنظيم نمود؛ بخش اول پيرامون مساله امامت و معيار تشخيص امام است و در بخش دوم به مساله نماز و اختلاف در مقدمات و مسائل فرعي آن پرداخته است. اين كتاب به قدري ميان شيعه و سني مشهور گشت كه به عنوان منبعي براي جويندگان حقيقت تبديل شده و «كتابِ بركت» نام گرفت.

لینک دانلود کتاب با فرمت PDF



Share
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها